“Personeelstekort? Hebt u daar cijfers van? In mijn regio krijg ik namelijk 30 opgeleide zwemonderwijzers niet aan het werk.” Deze kritische vragen stelde mij een grote ROC opleider in het westen van het land. We zitten die dag met meerdere opleiders uit diverse delen van de sport om tafel om de aansluiting tussen opleidingen en arbeidsmarkt goed te houden.
Ik viel even stil, 30 opgeleide zwemonderwijzers die niet aan het werk komen? Begrijp ik hier iets niet? De vacatures zwemonderwijzer vliegen mij om de oren: kom bij ons werken, opleiding niet nodig, 10 tot 16 uur, leuke betaling conform cao Zwembaden, baangarantie.
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen met de waterbehandeling in jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Leuke betaling?
Onze leden zien een tendens naar beneden, in kwaliteit en in beloning, in steeds minder uren. Ten koste van de MBO3 opgeleide, gepassioneerde zwemonderwijzer, ABC lesgever, doelgroepen expert, begeleider, manusje van alles. Die lopen nu weg uit de branche: gebrek aan waardering, te hoge werkdruk, weinig eigen regie. Hun passie bloedt dood. Het vak is uitgekleed. Om welke baden gaat dat dan, vroeg ik daarom door. De ROC manager laat weten dat de kersverse instructeurs er vooral bij de commerciële baden niet tussenkomen als gevolg van het verdienmodel. Eén persoon met MBO3 moet namelijk zes jonge toezichthouders aansturen om de zwemmers veilig te laten zwemmen. In de praktijk staan daar dus zes jonge, onervaren en goedkope(re) toezichthouders langs de badrand. En dan is er maar één ‘dure’ MBO3 onderwijzer nodig. “Dus dat personeelstekort, ik merk het niet. Dit motiveert ook niet om voor het keuzedeel zweminstructeur te kiezen.” Ik voel de pijn van deze onbegrijpelijke situatie, zowel bij de opleider, als ook bij de zwemonderwijzer. En ook bij mij. Hier klopt iets niet. Wat een ingewikkelde branche, met zoveel (eigen) belangen. Waar is de gemene deler? We willen toch kwaliteit en continuïteit in en om het bad?
Wat doet dit met de zwemonderwijzer?
Wat een verantwoordelijkheid voor meestal slechts schaal 4. De werkdruk moet gigantisch zijn. Jij als ervaren kracht wil je kennis graag overbrengen, maar daar heb je nu toch geen tijd voor? En wat als het gaat om aansprakelijkheid? Wat als het misgaat? En dat het bijna misgaat, gebeurt vaker dan die gevallen die de media of de rechtbank halen, zo vertellen leden mij. De veiligheid staat onnoemelijk onder druk zo. Omwille van kostenbesparing? Wat doet dat met iemand die daarvoor verantwoordelijk kan worden gehouden? Wat doet dit met het vak zwemonderwijzer als 30 opgeleide MBO-ers niet aan de bak komen omdat ze ‘te duur’ zijn?! Mijn leden laten me boeken zien van hun studietijd, wat ze allemaal wel niet moesten kennen en kunnen. De cao-boekjes van toen laten ze me ook zien, in de cao stonden die ‘hoge’ eisen vastgelegd. Nu krijg ik het niet meer op de cao-tafel, de branche stelt per bedrijf zelf eisen. Er zijn opleidingen in zes maanden online te volgen. Liefst bij de eigen academie uiteraard.
Iemand in het gezelschap stelt vervolgens de hamvraag. “Maar wat vinden werkgevers hier eigenlijk van? Wat is hun reactie op het steeds verder uitkleden van het beroep zwemonderwijzer?” Ik ging de vraag al beantwoorden. Maar nu denk ik, goede vraag. Laat ik daarom dit keer eens niet het antwoord geven, maar de vraag herhalen. Wat vinden werkgevers er eigenlijk van, dat MBO3 opgeleide zweminstructeurs blijkbaar geen werk kunnen vinden in tijden van personeelstekort?
Is het verdienmodel hier schuldig aan? Ik ben benieuwd.
Deze column van Ingrid Koppelman (Bestuurder Sport en Bewegen bij FNV) verscheen eerder al in ZwembadBranche #83
Wil je reageren op deze column mail naar ingrid.koppelman@fnv.nl
Wil jij de komende editie van ZwembadBranche ook (thuis) ontvangen? Meld je dan aan voor een gratis abonnement via deze link.