Kinderen motiveren. Voor de zwemjuffen en -meesters is het hun dagelijkse praktijk. Hoe krijg je het voor elkaar dat de kinderen uit jouw groep met plezier naar zwemles gaan en het leuk vinden om te leren zwemmen. En na het diploma ook te blijven zwemmen.
De ‘klik’
Een paar vuistregels zijn daarbij van belang: en kind moet zich op zijn of haar gemak voelen, er interesse voor hebben, het belangrijk vinden en het idee hebben dat zij of hij het zou kunnen. Klinkt logisch, maar het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Bovenal moet er natuurlijk ook een klik zijn tussen het kind en de zwemjuf of -meester. Maar niet alleen de klik met het kind is van belang, ook de klik met de ouder telt zeker mee.
Onbewust
Zo las ik laatst op Famme een onderzoek naar de rol van de ouders. Wat blijkt: ‘Als een leraar een goede band met de ouder heeft of de indruk krijgt dat hij/zij betrokken is, heeft dit een gunstig effect op het leerproces van het kind. Famme doet hiermee terecht een beroep op de ouder: wees betrokken bij jouw kind op school. Verder blijkt dat leraren onbewust geneigd zijn om minder te hechten met de ouders van kinderen met leer- en sociale problemen. Hetzelfde geldt voor ouders met een lager inkomen en/of die uit een minderheid komen. Dit betekent dat juist de kinderen die veel aandacht en ondersteuning nodig hebben, dat vaak niet genoeg krijgen.
Een aai over de bol, een arm om de schouder: mag dat wel of eigenlijk niet?
Klein gebaar
Hetzelfde geldt natuurlijk voor de zwemles. Misschien herken jij bovenstaande helemaal niet, of juist wel? Vaak gaat het dus echt niet bewust, maar daarom des te belangrijker om er alert op te zijn. Natuurlijk valt het niet altijd mee om een klik te hebben als ouders het beter weten dan jij. Simpelweg omdat zij vooral niet teveel tijd willen besteden aan de zwemles en dus niet echt betrokken lijken. Hier ligt dus echt wel een schone taak ook voor de zwemouders zelf. De zwemles vraagt nou eenmaal een effort van de instructeur, het kind, maar zeker ook van de ouder. Gelukkig kan een klein gebaar al een groot verschil maken. Ook bij die op het eerste oog ‘niet betrokken ouder’.
Heb jij hier ervaring mee? Laat het ons weten en deel het met jouw collega’s.
advertentie
Mijn zwemles begint altijd met dat ik en mijn mede-instructeur samen met de kinderen in een kring op de grond zitten op kleine kussentjes. Dit geeft de kinderen de kans om even aan te komen, hun drukke dag achter zich te laten en eventueel iets te melden (‘mijn tand is eruit ;-) of dat ze ergens pijn hebben omdat ze net gevallen zijn, of dat ze ergens heel veel zin in hebben etc). De ouders staan om de kring heen. Het zitten in de kring geeft mij de mogelijkheid om de kinderen even goed te zien voor de zwemles begint en eventueel iets te vertellen, dat kan iets zijn over ‘de orde’ tijdens de les of over wat we gaan doen, een korte ’technische’ instructie of iets in de herinnering brengen dat de vorige les is gebeurd. Aan het begin van de les is er vaak ook even een goede aandacht van de kinderen. Het zitten in de kring duurt een paar minuutjes. De kring helpt de ouders ook om betrokken te zijn bij de zwemlessen die hun kinderen krijgen, ze krijgen een beter beeld wat en waarom we dingen doen (en ze zien dat wij echt naar elk kind individueel kijken). Ook weten de kinderen dat hun ouders meekrijgen, horen wat ik en mijn collega hun vertellen en leren. Ook dit is belangrijk voor de kinderen, via de ouders ondersteunt dit onze lesgevende autoriteit. Dat de ouders positief zijn over de zwemlessen en de pedagogie vindt ik essentieel. Als ik twijfel, meestal op basis van het tijdens de les getoonde gedrag van een kind, ga ik een gesprek aan met de ouders. Zij kennen hun kind beter dan ik. Hun feedback is waardevol voor mij.
De ouders mogen vervolgens de eerste 5 minuten op de zwemzaal naar de les kijken en voor de laatste 5 minuten weer terugkomen (een les van in totaal een uur).