‘Ik vind het A-diploma voor mijn kind voorlopig wel voldoende’ Zo las ik laatst weer eens in een blog. En deze zwemmoeder vervolgde met ‘En eerlijk gezegd ben ik er ook helemaal klaar mee.’ Waarmee ze haar besluit nog even kracht bijzette. Klinkt niet echt als een feestje. Jammer want zo ga je de zwemles als kind natuurlijk ook niet als een feestje ervaren. En dat zou het natuurlijk wel moeten zijn: zwemmen is immers leuk!
Hallo Harrie!
Maar in deze tijd waarin de agenda’s van ouders en kinderen overvol zitten, wordt de zwemles -meestal meer door de ouders- vaak gezien als een hinderlijk ‘moeten’. En lang niet altijd als een feestje. Dat terwijl elk kind graag speelt in het water. Dat kan toch anders? Ik moest daarom ook weer denken aan een de sketch van meester Harrie in de Omdenk Show. Even voor de beeldvorming: in deze show kwam het er eigenlijk op neer dat we allemaal een mannetje in ons hoofd hebben – genaamd Harrie- die ons bij een probleem steeds weer terugleidt naar de situatie van toen het probleem er nog niet was. En dat is, je raadt het al, fout! We moeten juist kijken naar de werkelijkheid zoals die is en daar wat mee doen. De sketch van meester Harrie ging erom dat een jongetje een prijs had gewonnen bij de Concours Hippique en zijn meester er eigenlijk alles aan deed om dit plezier de grond in te boren. ‘Zoveel kinderen deden er niet mee, het was maar een wisselbeker en –als klap op de vuurpijl- had niet hij maar het paard voor de overwinning gezorgd.’ Pijnlijk… Daar tegenover was een sketch van een meester die er helemaal in opging. ‘Wat geweldig dat hij alle andere kinderen had verslagen, dat hij een mooie beker had gekregen en hij was en passant vol lof over de Franse woorden die het jongetje gebruikte.
Wat heeft het kind nodig?
Meester Harrie was eigenlijk heel gênant. Gelukkig zijn wij geen van allen een meester Harrie. Niet als (zwem)ouder, niet als zwemjuf of –meester, niet als collega. Toch? Helaas, in ons allemaal schuilt een meester Harrie. En ook wij kunnen, zeker niet altijd bewust, de onbevangenheid van kinderen de grond in te boren. ‘Denk aan je techniek, sta stil, nu even luisteren.’ Stop Harrie! Als een kind iets (nog) niet kan of doet, zet Harrie dan op mute. Probeer vanuit de ontstane situatie naar een oplossing te zoeken. Waarom lukt het niet, wat heeft het kind nodig? En vooral: maak er een feestje van. En het geldt natuurlijk ook zeker voor de zwemouders. Maar ook voor collega’s, familie en vrienden. Van teveel Harrie wordt niemand gelukkig. Dus beloof ik vanaf nu dat ik Harrie, ook al is het voor mij niet altijd eenvoudig –ik heb namelijk begrepen dat dit voor mannen veel makkelijker schijnt te zijn- vaker op mute zet.
Ps wil jij weten wat jouw zwemouders vinden van jouw zwemles en of jij misschien wel te veel Harrie bent? Doe mee aan het Nationaal Onderzoek Zwemouders.