Afgelopen zomer had ik een weekje vakantie met mijn drie kinderen, alhoewel de term jongvolwassenen inmiddels beter passend is. We hadden er allemaal enorm veel zin in, maar moesten er wel even inkomen. De eerste dagen waren we een bij elkaar geraapt groepje mensen met losse wensen, ideeën en overtuigingen, waarbij iedereen weer even zijn ‘plek en rol’ moest vinden.
Op zich ook niet gek: de oudste twee wonen al vier jaar zelfstandig en zijn gevormd door hun studentenleven, en de jongste en ik wonen nog samen, waardoor we behoorlijk op elkaar ingespeeld zijn. Het knetterde daardoor soms de eerste dagen en het kostte een paar goede gesprekken voordat we de vakantievibe te pakken hadden. Maar ik heb met veel bewondering en trots gekeken naar hun omgang met elkaar en geluisterd naar hun gesprekken. Oude gewoonten, patronen en meningen hebben plaatsgemaakt voor nieuwe, vaak weloverwogen overtuigingen en gedachten. Hun onderlinge dynamiek is daardoor ook veranderd. De jongste heeft na twee tussenjaren haar studiedoel eindelijk gevonden. En hoewel zij in leeftijd de jongste is, laat ze zich overduidelijk de spreekwoordelijke kaas niet meer van haar brood eten. Mijn zoon is na mijn scheiding de enige man in huis. Zijn oudste zus is afgestudeerd, op zoek naar werk en bezig met haar toekomst. Het actuele wereldleed heeft meer haar aandacht dan bij haar broer en zus het geval is.
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen met de luchtbehandeling in jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Lees ook: De ijzeren driehoek: samen werken aan een ijzersterke relatie
Het zette me aan het denken. In hoeverre nemen wij als leidinggevenden de tijd om stil te staan bij de verschillende types in ons team? De dagelijkse ad-hocuitdagingen slokken vaak alle aandacht op. We zijn al lang blij dat de formatie rond is en de programmering doorgaat. Nadenken over de verschillende types is dan minder aan de orde. We kijken vaak ook niet of een nieuwe medewerker in het team past, we zijn al blij dat we überhaupt iemand hebben gevonden. Maar in hoeverre vragen we sollicitanten hoe zij werken, houden ze van structuur of juist niet? Wat motiveert hen? Met wat voor type collega werken ze graag samen? Zijn we ons bewust van wat er gebeurt als we de teamsamenstelling ‘zomaar’ te veranderen? Weten we welke combinaties van collega’s het beste werken? En waarom werkt het met een collega op de ene dag beter dan op een andere dag?
Ik werkte ooit jaren achter elkaar met een vaste groep collega’s op dezelfde dag. We hadden veel lol, wisten elkaar vlekkeloos te vinden en kenden elkaars eigenaardigheden. Totdat er een collega uit dienst ging en iemand wisselde van werkdag. Door de komst van twee nieuwe collega’s lag het oude systeem ineens op z’n gat. We moesten echt wennen aan elkaar in de nieuwe formatie, en ik vond het maar niks. Totdat ik mij realiseerde dat ik het even de tijd moest geven. Het waren leuke mensen en prima lesgevers, alleen ik verwachtte dat zij hetzelfde waren als hun voorgangers, dat zij wel zouden begrijpen hoe wij werkten. Logisch toch? Zo deden we dat al jaren. Maar door de wissel waren er bepaalde invloeden verdwenen en nieuwe bijgekomen. Dat had uiteraard effect op de dynamiek. Ik moest het ontwikkelen van een nieuwe dynamiek gewoon even een kans geven. Accepteren dat dit tijd kost, dat je dan een keertje extra het gesprek aan moet gaan, maar elkaar dan wel weer begrijpt, want de doelstelling is nog steeds hetzelfde. In mijn advieswerk en trainingen kom ik op veel verschillende locaties. Wat me dan opvalt, is dat wij heel goed zijn in snel en efficiënt oplossen van uitdagingen, maar soms vergeten om de impact van de verandering te overzien, wat dat doet met de mensen in je team. Welk type gaat uit dienst en wat voor type haal je binnen? Voor welke rol zoek je iemand en waarom werkt het soms niet op de ene dag en wel op de andere dag?
Uiteindelijk heb ik een heerlijke week gehad met mijn jongvolwassen kinderen. Ik ben megatrots op de manier waarop we samen onze draai opnieuw hebben gevonden en kijk nu vol enthousiasme uit naar de wintersport, als team zijn we in ieder geval goed op elkaar ingespeeld.
Deze blog is geschreven door Nicolette Smale. Nicolette is freelance zwemonderwijzer en teamleider in de zwembadbranche en heeft 25 jaar ervaring met relatiemanagement in het bedrijfsleven. Met haar eigen bedrijf geeft ze trainingen en bedrijfsadviezen aan zwembaden over communicatie over zwemles, met als specialisatie klanttevredenheid.
advertentie
