Eén van mijn favoriete podcasts is die van Steven Pont. Hij is ontwikkelingspsycholoog en systeemtherapeut en weet dus heel veel over de ontwikkeling van kinderen. Onlangs besprak hij de samenwerking tussen ouders en leraren in relatie tot het lerend vermogen van het kind. Hij noemt het ‘de ijzeren driehoek’ en ik gebruik deze driehoek ook vaak in mijn trainingen.
Openstellen
Pont legt uit dat de relatie die ouders hebben met de docent zelfs bepalend is voor de mate waarin het kind leert. Hierin hebben ouders en docenten dus een verantwoordelijkheid om hun kind optimaal te laten leren. Pont stelt dat een kind alleen goed kan leren als het zich openstelt voor de docent. Dat openstellen gebeurt alleen als ouders positief zijn over de docent. Omgedraaid opent het kind zich niet als het voelt dat de relatie tussen ouders en docent niet goed is. Een jong kind is namelijk niet talig genoeg om alles wat er wordt gezegd te begrijpen, maar het voelt des te beter of het wederzijds goed zit. Conclusie: een goede relatie tussen ouders en docent is een voorwaarde voor een optimaal leerklimaat voor het kind. Beide partijen willen graag dat het kind lekker leert en met plezier naar de les komt.
Lees ook: Is het voor een cijfer?
Wanneer de relatie goed is, is er dus ook niets aan de hand. De uitdaging ontstaat als ouders zich kritisch uitlaten over de docent of zwemlesaanbieder waar het kind bij is. Kinderen vragen zich dan af waarom ouders hen toch naar de les brengen, terwijl ze aanvoelen dat ouders ontevreden zijn. De les voelt voor het kind onveilig omdat ouders zich negatief uitlaten over de les. ‘Waarom brengen mijn ouders mij naar een plek waarvan ik voel dat ze er niet tevreden over zijn? Ik wil hier niet zijn.’ Dit is geen bewust proces maar speelt dus op gevoelsniveau bij het kind wel degelijk een rol. Goed contact voorspelt dus de prestatie van het kind. De ouderbetrokkenheid heeft de afgelopen decennia een enorme vlucht genomen. Dat heeft voor-en nadelen. Waar mijn ouders zich vroeger nooit met zwemles bemoeiden, zitten ouders er nu veel dichter op. Logisch, want ze betalen voor de lessen en verwachten dus van ons dat wij hun kind leren zwemmen. Zij zijn onze klanten en die houden we graag tevreden. Ontevreden klanten kosten namelijk heel veel energie en bazuinen hun kritiek ook rond op schoolpleinen, sportvelden en verjaardagen en daar moeten wij dan weer mee dealen. Dus tevreden ouders zijn belangrijk voor rust in de tent, zodat wij ons kunnen richten op waardevolle lessen.
Verwachtingen
Het is van belang de verwachtingen van ouders goed te managen. Vraag hen daarom naar die verwachtingen, of ze tevreden zijn, of hun kind met plezier naar de les komt. Pak eens pro-actief een telefoon, niet alleen als er iets is, maar ook om te vertellen hoe goed het gaat, hoe leuk het kind meedoet of dat er iets lukt wat eerst nog heel moeilijk was. Laat merken dat je hun kind echt ‘ziet’, ondanks een volle lesgroep. Informeer hen duidelijk over de gang van zaken rondom de lessen. Hoe ze contact met docenten kunnen hebben en of er bijzonderheden zijn waar je rekening mee kan houden. Anderzijds mag je van ouders natuurlijk ook altijd respectvol gedrag verwachten. Als zij uit frustratie niet redelijk zijn, hun stem verheffen of gaan schelden, mag je altijd je grens aangeven en het gesprek weer oppakken als ze zijn gekalmeerd. Zo werk je samen aan een prettige ‘ijzeren driehoek’.
Deze blog is geschreven door Nicolette Smale. Nicolette is zwemonderwijzer en teamleider en heeft 25 jaar ervaring met relatiemanagement in het bedrijfsleven. Vanuit haar eigen bedrijf traint, begeleid en adviseert ze zwembaden, docententeams en hun leidinggevenden. Haar specialiteit is gastvrijheid, klanttevredenheid, organisatie en communicatie rondom de zwemlessen.
advertentie
