Na alle feestdagen is het nu weer tijd om op te starten. Een beetje in het ritme komen én de periode om je goede voornemens op te pakken – dat is immers bijna traditie. Maar laten we eerlijk zijn: hoe vaak eindigen goede voornemens in teleurstelling? Té vaak. Tegen de tijd dat februari om de hoek komt kijken, zijn veel voornemens alweer gesneuveld.
Bondgenoot
Of het nu gaat om gezonder eten, meer zwemmen, minder scrollen op je telefoon of eindelijk die ene hobby oppakken – januari is de maand waarin we vol goede moed van start gaan. Maar meestal houden we het niet lang vol. Waarom? Vaak omdat we te hoge eisen aan onszelf stellen, ons verliezen in perfectionisme of simpelweg de motivatie verliezen zodra we een keer falen. Hoe krijg je het dan wel voor elkaar? Op zich is er natuurlijk niks mis met een goed voornemen als je daar ook echt voor wil gaan. Maar wanneer het tegenzit, komt het erop aan hoe je ermee omgaat. Ik las vanochtend een inspirerende blog van Elke Wiss van De Denksmederij over de rol van de innerlijke criticus. Misschien denk je hierbij aan een vervelende stem die altijd kritiek levert: ‘Zie je wel, je kunt het niet’ of ‘Je hebt weer gefaald’. Maar deze stem kan volgens Elke ook juist een krachtige bondgenoot zijn. Wanneer je je innerlijke criticus op de juiste manier inzet, kan het een nuttig instrument worden om je voornemens echt vol te houden.
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen bij het verduurzamen van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Lees ook: Goede voornemens: van flop naar top!
Compassie
Hoe werkt dat precies? De innerlijke criticus is er om je scherp te houden. Het kan je confronteren met gedrag dat je wilt veranderen of helpen op de momenten waarop het lastig is. Maar de sleutel ligt in hoe je naar die stem luistert. Als je je innerlijke criticus alleen ruimte geeft om te oordelen en te ontmoedigen, verlies je al snel de moed om door te gaan. Als je leert om de criticus te omarmen als een vriendelijke stem die eerlijk tegen je is, kun je groeien. Stel dat je voornemen is om meer te zwemmen, maar je slaat een sessie over. De innerlijke criticus kan streng zijn óf empatisch. De keuze is aan jou. Elke vergelijkt het met hoe je reageert op een vriend of vriendin die het moeilijk heeft. Als goede vriend luister je, stel je vragen, ben je nieuwsgierig naar waar het vandaan komt en durf je ook door te vragen. Maar alles met compassie, je wil immers oprecht helpen. Klinkt heel logisch, maar voor onszelf zijn we vaak harder. Om hierbij te helpen stelt Elke voor niet meteen een oordeel te vellen, maar jezelf vooral af te vragen wat je in zo’n geval zou zeggen tegen een vriend.
Goede voornemens hoeven niet perfect te zijn om succesvol te zijn. Door samen te werken met je innerlijke criticus en een balans te vinden tussen zelfreflectie en zelfcompassie, geef je jezelf de beste kans om je doelen te behalen. En dat is al een goed voornemen op zich.
advertentie
