De zwemles: een straf of een relax moment?

Het is weer zover, vandaag naar de zwemles. Benieuwd wat de kinderen nu weer gaan leren in de les. Eens kijken of er vooruit gang in zit. Het kan me niet snel genoeg gaan met die zwemles. Steeds die weg naar het zwembad, daar zitten en zien dat mijn kind niet heel de tijd oplet. Pfffff. Toch maar weer eens aan de instructeur vragen of ze mijn kind wat meer kan laten zwemmen en aansturen. Luisteren doet hij al helemaal niet tijdens de zwemles. Waarom moet dit allemaal zo lang duren? Ik ga ook maar eens vragen of hij al door kan. En als hij dan zijn B-diploma heeft gehaald, stop ik er echt mee. Ben er helemaal klaar mee om naar het zwembad te moeten rijden en te zien dat hij alleen maar lol heeft en ligt te spelen in het water. Bah, we moeten weer naar de zwemles!

Of…

Het is weer zover, vandaag naar de zwemles. In mijn zeer drukke week is dit toch even een fijn rustpunt voor mij. Mijn kind afgeven bij de zweminstructeur die ze altijd op een hele leuke manier weet te motiveren. Hij is driekwartier heerlijk bezig in het water en leert daarbij ook nog de zwemslagen op een creatieve manier aan. Ik kan lekker rustig op mijn gemak aan de kant gaan zitten. Heerlijk 45 minuten voor mezelf. Even geen kind om me heen die constant mijn aandacht nodig heeft. Hopelijk is de moeder van zijn vriendje er ook, kunnen we gezellig weer even bijkletsen. Na de zwemles is hij altijd lekker moe van al dat zwemmen en slaapt hij ook eerder. Yes, we mogen weer naar de zwemles!


Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen bij de bouw of renovatie van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.



Mindset

Hierboven zijn twee situaties beschreven die misschien heel herkenbaar zijn voor veel ouders. Iedereen beleeft de zwemles op zijn/haar manier. Wij zien allebei de vormen ook terug in onze zwemlessen, maar ook nog vormen die tussen deze twee in zitten. Wij hebben uiteraard begrip voor beide voorbeelden. Maar is het niet vaak gewoon een stukje mindset? Natuurlijk willen we allemaal dat onze kinderen leren zwemmen en veilig zijn in het water. Maar waarom moet er dan zo vaak een enorme druk achter zitten? Druk die, naar mijn mening, toch door de ouders wordt gecreëerd.

Uurtje bewegen…

Stel dat je de zwemles eens bekijkt alsof het geen ‘les’ is. Stel dat je de zwemles bekijkt als een uurtje sportbeweging. In deze tijd van het digitale tijdperk bewegen de kinderen toch al minder dan wat wij vroeger op die leeftijd deden, dus elke vorm van beweging is welkom. En eerlijk is eerlijk, ook een zwemles staat vol van beweging en bewegingservaringen! Als je bekijkt hoe de zwemlessen bij ons op zijn gebouwd, proberen we de hele les zoveel mogelijk de kinderen in beweging te houden. Met verschillende uitdagende situaties, waardoor het alleen maar leuk is om te bewegen en te zwemmen. We proberen altijd zoveel mogelijk een uitdagende leeromgeving te creëren. Op deze manier gaan de kinderen vanzelf bewegen en uitzoeken hoe ze op de gemakkelijkste manier iets kunnen doen. Veel bewegingservaring die helpt om de slagen aan te leren.

Lees ook: Zelfsturing is een belangrijk middel om kinderen te leren zwemmen

Verschil

En wat doe je als je klaar bent met de zwemles en je diploma hebt behaald? De meeste kinderen gaan dan naar een sportvereniging. Ook daar zullen ze naartoe gebracht moeten worden. Wat is het verschil dan met naar de zwemles gaan? En ga je dan ook aan de kant van het veld of zaal staan kijken of je kind alle technieken wel op de goede manier doet? Ga je dan ook naar de trainer toe om te zeggen dat hij je kind beter in de gaten moet houden en dat hij meer nadruk op de vorderingen moet leggen? Of laat je dan je kind gewoon lekker sporten?

Uiteraard is dit redelijk zwart-wit opgeschreven, maar ik hoop dat ik op deze manier alle ouders toch aan het denken heb gekregen. Ik zou het wel weten als ouder:

  1. Mijn kind is lekker 45 minuten aan het bewegen/sporten.
  2. Ik kan neerploffen en hoef even nergens aan te denken.
  3. Geen huishoudelijke tussendoortjes zoals de was opvouwen, de w.c. poetsen, enz. Ik ben immers op het zwembad en niet thuis.
  4. Mijn kind vraagt de aandacht van de zwemleraar en niet van mij, heerlijk.
  5. En als ik twee kinderen heb: even de volle aandacht voor de ander. Lekker 45 minuten één op één kind – moeder aandacht.

Wanneer is de volgende zwemles? Ik heb er nu al zin in…

Deze blog is geschreven door Minette Lommers, manager van Zwembad Den Ekkerman. Herken jij je in de woorden van Minette? laat het ons weten via een reactie hieronder of op onze facebookpagina.

Heb jij ook een mooi verhaal uit de praktijk dat je graag met je collega’s wilt delen? Mail naar info@zwembadbranche.nl


advertentie

E.B.T.C.