“Altijd dat gezeur dat het lang duurt”, mopperde een lesgever. “Die ouders snappen niet dat hun kind dingen nog niet kan. En dan nog iets. Je moet die ouders zelf eens bezig zien met hun kind. Zoveel dwang. Zwemmen met je kind is toch gewoonweg leuk? Samen ontspannen oefenen en plezier maken, daar gaat het om. Met de hulp van ouders is het kind eerder zwemveilig en ontwikkelt het geen angst voor zwemmen. Als lesgever samen met de ouders optrekken, is in het belang van het kind.”
Angst
In veel zwembaden wordt zelf oefenen gestimuleerd. Voor de meeste ouders is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe komt het dat ouders niet dat doen waar wij enthousiast van worden? Doen ze na wat ze zien, of zich herinneren van zwemles? Ouders doen echt wel hun best, maar het is niet altijd fijn en goed wat ze doen. Ze leggen veel druk en creëren zo soms angst. Als ouders en hun kind samen plezier hebben bij het oefenen en samen succes boeken, komt het goed. Het leren zwemmen volgt dan bijna ‘per ongeluk’’.
Doelgerichte bedrijvigheid
Hoe wordt een kind het snelst beter? Misschien verrast mijn antwoord je, maar simpel door niet vroegtijdig de focus op technisch goed zwemmen te leggen. Wat dan wel? Met hoge en doelgerichte bedrijvigheid in de zwemles en les krijgen op het eigen niveau. Zie jij dat voor elk kind in (bijna) iedere les die jij en je collega’s geven? Die ouders blijkbaar dus ook niet. Zowel ouders als lesgevers hebben een hoge betrokkenheid, wat zeker kan leiden tot het overvragen van de kinderen. Probeer de druk te verlagen. Dwing kinderen geen dingen te doen die ze, nog niet durven te doen. Het lijkt simpel te zeggen dat je een kind moet stimuleren en met plezier moet laten oefenen, maar ondertussen zie ik met regelmaat dat er veel wordt geforceerd in de lessen. Kinderen die zeker niet door het gat durven en niet willen en het toch moeten doen. Als het dan niet lukt, mogen ze pas een stapje terug doen. Dat is forceren. Het vindt vooral plaats bij het aanleren van technieken. Vroegtijdig hoge eisen stellen aan de correcte technische uitvoering zorgt juist voor vertraging. Kinderen voelen zich nog niet stabiel in het water. De belangrijkste fase bij het leren zwemmen, het watervrij maken, moet helaas soms zo snel mogelijk worden gedaan.
Lees ook: Maak je team waterproof
Lastige fase
Een ander interessant aspect is dat het erop lijkt dat hoe langer je lesgever bent, hoe hoger de leeftijdsgroep is waaraan les gegeven wordt. Er wordt gezegd dat het daar over de techniek gaat en daarop moet een ervaren lesgever staan. Hier heb ik grote twijfels over. In de beginnersgroep leert een kind juist zwemmen. Het is geen gemakkelijk niveau om goed les aan te geven. Met soms hele grote verschillen tussen de kinderen onderling. Het is ook een hele lastige fase om goed te doen. Volgens mij is bij de watergewenning fase nog grote winst te behalen. Daar waar kinderen vriend van het water en watervrij worden. Watervrij zijn is durven rennen door het water, vooruit, achteruit, opzij en met een draai. Springen als een haas, dansen als een balletdanser, varen als een duikboot, skeeleren, hinkelen en met groot plezier door hoepels gaan. Kinderen leren door vallen en opstaan, maar leer ze dan ook wel vallen en opstaan.
Kortom: stel die technische onderdelen van de schoolslag en enkelvoudige rugslag in de beginnersgroepen alsjeblieft uit. Ook niet een beetje doen. Focus op watervrij maken en op alle mogelijke manieren stuwen. Help de ouders het goed te doen. Daar heb ik een handleiding voor gemaakt. Het aanleren van een techniek wordt dan echt appeltje eitje en het kind leert sneller zwemmen.
Deze column is geschreven door Leone Hamaker en verscheen eerder in ZwembadBranche #85