Een vader wil tijdens de les heel graag even met mij praten over de voortgang van zijn zoontje, die nogal tegenzit volgens hem. We bespreken de onderdelen waar zijn zoon moeite mee heeft. Ik stel vragen, probeer goed te luisteren en vooral te ‘verstaan’ wat papa echt bedoelt te zeggen. Ineens hoor ik hem zeggen ‘want volgens de fysio…’ DE FYSIO? Dàt had ik heel graag eerder geweten…
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen met het schoonmaken en schoonhouden van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Papa vertelt verder, en ik luister aandachtig. Of dat van invloed kan zijn op de voortgang? Ik laat hem niet merken dat er bij mij allemaal ‘kwartjes vallen’, want zijn zoon worstelt met bepaalde motorische vaardigheden die wél degelijk invloed hebben. Hij had geen idee dat het voor ons (en daarmee voor zijn zoon) belangrijk is om dit te weten. Ik heb al een paar keer aangegeven waar zijn zoon tegenaan loopt en dat ze samen kunnen oefenen, maar de fysio had hij nog niet eerder genoemd. Nog diezelfde middag komt een andere vader met dezelfde vraag over zijn dochter. Ze haalt een les in, en ik heb haar dus nooit eerder gezien. Papa vindt het lang duren en wil weten wat er moet gebeuren zodat ze door kan. Ik leg uit wat ik zie en stel vragen. ‘Dat kan wel komen door haar hypermobiliteit’, antwoordt papa. In onze administratie zie ik dat we dit al vaker bij moeder hebben nagevraagd, maar moeder gaf aan dat alles goed gaat. Wel is ze vaak moe aan het einde van de middag (zwemlestijd). Ik stel voor om op zaterdagochtend te gaan lessen, omdat dat minder vermoeiend is. Hij is blij met ons voorstel en dat we meedenken.
Waarom weten wij dit niet eerder? Zo zie ik ook regelmatig de afdruk van brillenpootjes en ga ik het gesprek aan met ouders. Voor een kind dat van dichtbij niet goed ziet, is het lastig om te durven duiken of om te springen van een hoge rand of in een diep bad. En als een kind veraf niet goed ziet, mist het voorbeelden en is het extra spannend als de docent verder weg is. Laat staan onder water zwemmen. Hoe komt het toch dat ouders dit soort dingen niet snel met ons delen? Wij houden graag rekening met persoonlijke omstandigheden die van invloed zijn op het leerproces. Of het nou over fysieke zaken gaat (hypermobiliteit, een bril of gehoorproblemen), cognitieve zaken (snel afgeleid, extra uitleg nodig, behoefte aan autonomie) of emoties (een slechte ervaring in het zwembad, een overlijden, een echtscheiding). Maar ouders denken er vaak niet aan om ons te informeren. Realiseren zij zich het belang niet, of voelen zij zich niet veilig genoeg om het te delen? Als we eenmaal op de hoogte zijn, ervaren ze het wél als prettig dat we er rekening mee houden en respect hebben voor de capaciteiten van het kind.
Wij hebben een concrete opdracht: het kind met plezier leren zwemmen en bij voorkeur zo snel mogelijk. Dan is het wel fijn om te weten welke zaken daarop van invloed zijn. Aan ons de taak om de juiste voorwaarden te creëren, zodat ouders deze informatie ook daadwerkelijk delen. We moeten hen blijven informeren over het belang van die kennis en proactief contact zoeken. Hoe fijn is het dan dat wij niet oordelen, maar benoemen wat we zien? Dat we ouders bij de zwemles betrekken en zoeken naar de mogelijkheden? Dat is het belang van goed relatiebeheer met ouders. Wat doen jij en je team al om ouders van kinderen, bij wie het soms niet vanzelf gaat, proactief te betrekken?
Deze blog is geschreven door Nicolette Smale. Nicolette is zwemonderwijzer en teamleider en heeft 25 jaar ervaring met relatiemanagement in het bedrijfsleven. Vanuit haar eigen bedrijf traint, begeleid en adviseert ze zwembaden, docententeams en hun leidinggevenden. Haar specialiteit is gastvrijheid, klanttevredenheid, organisatie en communicatie rondom de zwemlessen.
advertentie
