‘Water pakken’ is het debuut van Kirsten van Santen, een persoonlijke zwembiografie waarmee zij de ziel van het ‘zwemmersvolk’ wil doorgronden. Kriskras door Nederland gaat zij op zoek naar zwemmers die hun hart hebben verloren aan het zwemmen in chloorbaden, rivieren, plassen of de open zee. Wat verbindt deze badgasten, waterwezens en zwemhelden?
Ervaringsdeskundige
Het dagblad NRC roemde het debuut van Van Santen, maar noemde het ook een onverwacht onderwerp. Voor Van Santen zelf was dat het zeker niet. “Bijna iedereen in mijn familie zwemt, het is mij echt met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten. Ik heb ook lang gedacht dat iedereen zwemmen heel leuk vindt, maar realiseerde mij op een gegeven moment dat er ook mensen zijn die hier niet warm voor lopen. Wat bij mij vervolgens de vraag opriep wat ons zwemmers nu eigenlijk verbindt.” Al langer liep Kirsten met het idee rond om haar ideeën over zwemmen te bundelen, vanaf haar jeugd schrijft zij alles wat zij tegenkomt over zwemmen op in haar boekjes. In de coronatijd voegde zij de daad bij het woord. “Weetjes, literatuur over zwemmen, poëzie, artikelen, ik hield werkelijk alles bij wat maar enigszins met zwemmen te maken had. Toen ons sociale leven stilstond door corona, heb ik uiteindelijk de stap gezet. Ik nam al mijn opschrijfboekjes weer door en heb deze gebruikt als input. Maar ik ben ook bij experts langsgegaan om mij bij te laten praten. Ik ben ervaringsdeskundige en heb op veel plekken binnen en buiten Nederland gezwommen, maar er was ook nog veel kennis waar ik geen weet van had.”
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen met de waterbehandeling in jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Lees ook: Buitenwaterzwemmen: ‘Met training en begeleiding in het zwembad kun je een verschil maken’
Anarchie
Kirsten koos er bewust voor om een rondje te maken langs verschillende zwemplekken. “Ik zwem zelf in een cyclus en wilde dit als basis voor mijn verhaal. Ik zwem’s winters in het zwembad, ga zo in april of mei naar buiten het zoete water in, ’s zomers zwem ik in zee, in de herfst keer ik dan terug naar het zoete water en eindig eind oktober weer in het chloor. Heel verschillend, maar alles heeft zo z’n charme, in het binnenbad kun je je helemaal op het zwemmen richten en in het open water komt er veel meer op je af. In het open water heerst een soort van anarchie, in het zwembad gelden regels. Hoewel het wat van mij wel wat strenger mag. Ik heb ook gezwommen in het Verenigd Koninkrijk en in IJsland en daar is het veel strikter. Zo is er in IJsland een heel uitgebreid doucheritueel voor je het water instapt. In het Verenigd Koninkrijk moet je je keurig aan de regels houden, wat iedereen daar ook echt doet. Ik geniet daarvan, zelf ben ik gek ook op regels. Maar Nederlanders zijn dat niet zo gewend.”
Lees het interview met Kirsten van Santen verder in ZwembadBranche #84