Het wordt tijd voor de Bert Lans prijs

Een gedreven persoon, als badmeester begonnen en als technisch expert met pensioen gegaan. Als je hem kon overtuigen dat een onderwerp belangrijk was, dan zette hij zich daar volledig voor in. Hij kon goed luisteren, maar ook goed uitleggen. En wist hij zelf het antwoord niet, dan zorgde hij dat hij snel antwoord kreeg. Ook als je op persoonlijk vlak hulp nodig had, stond hij altijd voor je klaar.

Ik heb het over Bert Lans. Ik denk dat veel mensen langs de badrand niet eerder van Bert Lans hebben gehoord en dat is eigenlijk jammer. Want Bert heeft enorm veel voor de zwembranche betekend. Het delen van kennis stond altijd hoog op zijn agenda. Hij wilde graag dat zwembaden konden leren van elkaars fouten, zonder dat daarbij onnodig kosten of arbeid verloren ging. Eerst probeerde hij dat via het kennisplatform zwembaden, maar daar zaten ook commerciële partijen bij en die roken bij elk probleem wat er besproken werd meteen omzet. Daar zat Bert niet op te wachten en hij begon samen met Chris van Veluwen de VTZ. Een groep verenigde zwembadtechnici die zich achter de schermen hard maakt om problemen in de zwembranche bespreekbaar te maken en op te lossen. Jarenlang was Bert de voorzitter.

In die rol zijn er vele onderwerpen langsgekomen. Ik weet niet meer waar we begonnen zijn, maar de nieuwe zwemwaterwet liep er als een rode draad doorheen. Volgens mij waren we daar 15 jaar geleden al over aan het praten. Mooi dat hij in het laatste jaar voor zijn pensioen de nieuwe wet dan ook daadwerkelijk in werking heeft zien treden. Ook voor de opslag van chemie bij zwembaden heeft Bert erg veel werk verricht. Toen de zwembranche overvallen werd door nieuwe regels hiervoor, was Bert één van de eersten die opstond om die aan te vechten. Die gingen namelijk veel te ver en zorgden voor hoge kosten omdat alle chemie hierdoor flink moest worden aangepakt. Ook dat hoofdstuk heeft Bert voor zijn pensioen kunnen afsluiten. Eind februari zijn de nieuwe regels voor opslag van chemie gepubliceerd, deze zijn een stuk minder kostbaar dan de oorspronkelijke regels.

Lees ook: Energie besparen: ‘iedereen heeft het in de vingers, letterlijk en figuurlijk’

Het hoofdstuk RVS moet ik ook even noemen. RVS. Dat is toch Roest-Vrij-Staal? Nou ja, in zwembaden roest het vast en zeker, vertelt Bert dan. Het gebruik van RVS voor ophanging in een zwemzaal is namelijk erg gevaarlijk en heeft verschillende ongevallen – zelfs een dodelijke – tot gevolg gehad in Nederland. Bert is één van de mensen die altijd op dit dossier gezeten heeft. Maar helaas, dit dossier is nog niet klaar. Al kan ik Bert hier nu wel een geheimpje verklappen, waarschijnlijk wordt onze NPR verheven tot NEN. Ik zal je de details besparen, maar die gaan meer dan 20 jaar terug. Zo lang duurt het om voor een ingewikkeld onderwerp als RVS een goede regelgeving voor de zwembranche te krijgen. En we zijn nog niet klaar, die NEN is er nog niet.

Opleidingen vond Bert ook heel belangrijk. Hij was zelf ook jaren docent in het MBO geweest en wilde ook voor de zwembadtechnici een gedegen opleiding. Stapje voor stapje heeft Bert als voorzitter van de Deskundigengroep Educatie Zwembadtechniek (DEZ) een belangrijke bijdrage geleverd aan de landelijke opleidingen die we nu hebben, inclusief landelijke examens en branchecertificaten. Alsof dat nog niet genoeg was, is  Bert ook druk in de weer geweest voor het keurmerk Veilig & Schoon. Als lid van de Raad van Advies heeft hij hier richting aan gegeven.

Wat me nog bijzonder bijstaat is het werk wat ik met Bert deed in coronatijd. De zwembaden moesten dicht en niemand wist wat er precies moest gebeuren om deze weer verantwoord open te laten gaan. Daarvoor was onderzoek nodig, maar de zwembranche had daar geen geld voor. Een belletje naar Bert en een paar dagen later had hij € 24.000 opgehaald. Daarvoor konden we het onderzoek doen om aan te tonen dat zwembaden veilig waren. De kennis die we toen ontwikkeld hebben, is daarna in verschillende landen gebruikt. Al koste het wel veel moeite om de bestuurders in Nederland ervan te overtuigen dat zwembaden ook in coronatijd echt veilig waren.

De laatste jaren had Bert last van zijn ogen. Het buitenlicht was overdag vaak te fel en ’s avonds was het te donker. Maar hij liet zich daar niet door beperken. Overdag liep hij dan als een Heino over straat en als hij bij schemering ergens moest zijn, vroeg hij zijn vrouw Lubertha om hem even weg te brengen, ook als dat aan de andere kant van het land was. Als iemand een zwembranche lintje verdient, dan is het zeker Bert Lans. Misschien is het zelfs tijd om de Bert Lans prijs in het leven te roepen. Een prijs voor iedereen die zijn hele ziel en zaligheid in de zwemtechniek heeft gestopt. Een oeuvreprijs dus. 

Bert blijf gezond en geniet nog van vele jaren samen met Lubertha. We gaan je missen in de branche en wat ik vooral ook ga missen is je bulderende lach. Maar bovenal een diepe buiging!

Deze column van Maarten Keuten verscheen eerder al in ZwembadBranche #93

Wil jij de volgende editie van ZwembadBranche ook (thuis) ontvangen? Meld je dan aan voor een gratis abonnement via deze link.