We mogen weer! Natuurlijk staat onze gezondheid voorop, maar het sluiten van zwembaden is voor onze branche ingrijpend. Gelukkig mogen we weer bezoekers ontvangen. Goed voor de vitaliteit en zwemveiligheid van Nederland. Natuurlijk nog steeds met beperkingen, het is nog verre van de situatie voor corona. Dat heeft invloed op het aanbod, maar zeker ook op de werkzaamheden én mogelijk ook op de werkdruk. Daarnaast zijn het onzekere tijd: maatregelen worden verscherpt of versoepeld, zwembad dicht een dan weer open. Het is soms moeilijk te voorspellen. Dit alles kan stressvol zijn. In deze week van de werkstress alvast het artikel over het werkdrukmodel dat staat in de nieuwe uitgave van ZwembadBranche die volgende week in de bus ligt.
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen met het schoonmaken en schoonhouden van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Werkdrukmodel
Werken in de zwembranche is veelzijdig. Het zijn wisselende werktijden, bijzondere werkomstandigheden en je hebt veel verantwoordelijkheid. Daarnaast zijn de werkzaamheden divers, uitdagend en van maatschappelijk belang. Het zwembad is een plek voor jong en oud om te leren, sporten en recreëren. Kinderen leren er zwemmen, ouderen werken er aan hun mobiliteit en gezinnen komen voor ontspanning. Als medewerker zorg je voor een veilig en prettig zwemklimaat. Maar wat als je merkt dat de werkdruk te groot wordt en je werkstress ervaart? Zeker nu ook de maatregelen door corona de werkdruk kunnen verhogen. Zo’n 10 jaar geleden ontwikkelde Roos Schelvis, onderzoeker en beleidsadviseur bij de Erasmus Universiteit Rotterdam, samen met haar collega’s bij TNO het werkdrukmodel. Bedoeld om werknemers en werkgevers te helpen grip te krijgen op werkdruk en werkstress. “Wanneer werknemers werkstress ervaren, verliezen ze overzicht en is het lastig om gestructureerd hierover het gesprek aan te gaan met hun werkgever. Het model kan helpen om samen te kijken wat het probleem is en vervolgens wat de oplossing zou kunnen zijn.” Waarbij Schelvis de nadruk legt op samen, want werkstress is zeker niet alleen het probleem van de werknemer. “Er zijn een aantal knoppen waar beiden, werkgever en werknemer, aan kunnen draaien om de werkstress te verminderen.”
Lees ook: ‘Nu even niet…’ We moeten vaker onbereikbaar zijn en zo bereik je dat!
Balans
Voorheen rustte er nog wel een taboe op werkdruk, maar gelukkig ziet Schelvis dat daar verandering in is gekomen. “Vroeger konden werkgevers en werknemers lijnrecht tegenover elkaar staan. Gelukkig zien beiden een prettig werkklimaat nu veel meer als een gezamenlijke verantwoordelijkheid.” Bij het werkdrukmodel komt het erop neer dat je een balans creëert tussen datgene wat van een medewerker wordt gevraagd en de mogelijkheden die een medewerker heeft om hieraan te voldoen. Oftewel taakeisen tegenover regelmogelijkheden. “Bij het eerste gaat het om de inhoud van de werkzaamheden of de context, zoals stijl van leidinggeven. Regelmogelijkheden zijn autonomie, steun van leidinggevende of collega’s, maar ook de mate van inspraak.” Werkdruk ontstaat als er tussen beiden een disbalans is die lange tijd aanhoudt en waar je als medewerker onvoldoende invloed op hebt. Schelvis vult hierbij aan dat werkdruk niet altijd ontstaat als er veel wordt gevraagd. “Wanneer je hier als medewerker voldoende invloed op hebt, is er meer sprake van uitdagend werk. Je hebt dan voldoende regelmogelijkheden om het te compenseren.” Daarnaast noemt Schelvis nog het inzetten van buffers om te voorkomen of te vertragen dat werkdruk leidt tot werkstress. “Er ontstaat vaak niet meteen werkstress, wel als het langer aanhoudt. Met een buffer kun je dit voor zijn. Denk hierbij aan waardering van je leidinggevende. Maar ook meer praktisch zoals voldoende tijd om te kunnen herstellen en ontwikkelmogelijkheden om je competenties te vergroten.” Tot slot is of iemand wel of niet te veel stress ervaart ook afhankelijk van competenties, de privésituatie zoals een ziekte of een scheiding en ons karakter. “We nemen onszelf altijd mee neer het werk en dus is wie we zijn en hoe onze thuissituatie is ook van invloed.”
Lees verder in ZwembadBranche #76