In het AD las ik over een onderzoek naar zelfoverschatting op de piste. Het blijkt dat zo’n 95% van de Nederlandse mannen en 61% van de Nederlandse vrouwen zichzelf enorm overschat. Je moet immers niet alleen ‘naar beneden komen’. Ook houding, conditie en techniek zijn cruciaal. Conclusie: we gaan onvoldoende voorbereid op vakantie, waardoor we onvoldoende vaardig op de latten zijn. En dat veroorzaakt veel onnodige ongelukken en letsels. Het goede nieuws is wel dat er met een paar extra lessen enorme winst te behalen valt.
Les nemen
Zo’n 31% van de Nederlanders heeft in totaal maar 1 week les gehad. Logisch dus dat je dan onvoldoende vaardig bent. Direct denk ik aan de verhalen van mijn dochter die skiles geeft in Oostenrijk. Ik hoor haar zeggen ‘Deze week een groep volwassenen, maar die nemen maar drie dagen les. Niet dat ze het dan kunnen trouwens’. Toen wij vroeger op wintersport gingen met kleine kinderen hadden wij ook altijd oeverloze discussies over het aantal dagen dat de kinderen op les MOESTEN. Zij vonden hoe minder, hoe beter. Terwijl wij vonden dat ze het technisch ook goed moesten leren. Onder meer om goed te kunnen anticiperen op lastige situaties en onverwachte gebeurtenissen. Vaardig zijn onder alle omstandigheden.
Zwemles
De parallel met zwemvaardigheid is snel gemaakt. Het kost veel tijd en energie om de vaardigheden aan te leren. De investering voor later staat buiten kijf, maar wordt nog wel eens te gauw vergeten. En ouders overschatten hun kroost regelmatig. Ik herinner mij een discussie met een moeder die vond dat haar zoon al naar het diepe kon (technisch gezien kon dat ook), maar van mij moest wachten omdat hij nog te bang was. Zelf oefenen met je kind vinden veel ouders niet leuk en zwemlessen volgen tot en met het einddiploma is voor velen een (te) lange weg. Ik heb eerder over het aanleren van motorische vaardigheden de vergelijking gemaakt met een paadje in de jungle. Als je daar niet af en toe doorheen loopt, groeit het dicht. In het artikel maakte een skileraar ook die vergelijking: mensen gaan 1 week per jaar skiën, na 6 jaar is dat effectief maar 6 weken…
Lees ook: ‘De kracht van klagende ouders’
Tijd en moeite
Het aanleren van motorische vaardigheden kost tijd, geld, energie, moeite, heel veel oefenen en een grote bak doorzettingsvermogen. Dat is nou eenmaal niet anders. Het voorkomt wel een hoop ellende en levert plezier op voor de rest van je leven. Als we daar iedereen van weten te overtuigen, zijn we op de goede weg. Gelukkig skiet (bijna) iedereen tegenwoordig met een helm. Heel fijn dat men dit met een klein beetje dwang en veel voorlichting toch maar voor elkaar heeft gekregen. Wat nou als we iedereen die leert zwemmen vanzelfsprekend tot en met het einddiploma de vaardigheden aanleren. Daarna begeleiden om de vaardigheden bij te houden en te blijven zwemmen. En in het voorjaar iedereen de mogelijkheid bieden zichzelf te ‘testen’. Misschien zelfs ook nog even een paar ‘opfrislesjes’ aanbieden voordat de zomer begint. Alles voor de vaardigheid en dus veiligheid: gewoon doen zou ik zeggen.
Deze blog is geschreven door Nicolette van Mierlo. Nicolette is na 10 jaar zwemonderwijs en 25 jaar relatiemanagement in het bedrijfsleven voor zichzelf begonnen om zwembaden te begeleiden en te trainen in gastvrij gedrag. Haar specialiteit is klanttevredenheid en communicatie.