Corona, we worden het zat. Niet even snel de supermarkt in, geen high-five geven aan een collega en juichen voor je favoriete club is uit den boze. Na de zomer waren we net met half Nederland een beetje gewend geraakt aan de anderhalvemetercultuur, maar helaas meldt de grote boze coronareus zich weer. De overheid kan dan ook niks anders doen dan de maatregelen aanscherpen. Ook al hebben wij daar geen zin in, het zal toch moeten.
Verantwoording
Maar maatregelen geven je soms ook nieuwe inzichten. Ik ben zwemonderwijzer. Zo’n persoon die zegt dat er vissen zwemmen in het zwembad. Die goed haar evenwicht kan bewaren op een been door het vele malen uitoefenen van de schoolslag op het droge. En soms zelfs midden in de nacht uit het niets ‘armen–benen–lang’ roept. Wij zwemonderwijzers leren kinderen om te gaan met één van de grootste vijanden: water. Dat water je vriend kan zijn, maar ook je grootste vijand. Dit alles op een gestructureerde manier, volgens een lesplan en met een visie. Want een zwemles, dat is nogal wat. Beeld je in: je bent een kind van 4 jaar, je vindt water nogal spannend en op een dag mag je naar zwemles. Je komt binnen in een onbekend gebouw en een onbekende badmeester of -juf vertelt je dat je een ring van de bodem moet pakken. Dat heb jij nog nooit gedaan, maar het moet van die onbekende juf die je net 15 minuten kent. Geen wonder dat sommige kinderen dan tegenstribbelen. Anderen daarentegen vinden het juist fantastisch en gaan vaker onder water dan je zou willen.
Supporten
Als zwemonderwijzer vinden we dat normaal. Het spannend of heel erg leuk vinden, het mag allemaal. Wij zijn opgeleid om ieder kind de tijd te geven om hun nieuwe vriend ‘water’ goed te leren ontdekken. De ouders van onze zwemtalenten bekijken dit vol trots achter het raam, terwijl de verantwoording van hun kind in onze handen ligt. En daar zijn wij ons heel erg van bewust. Veiligheid gaat boven alles. Zo tel je tijdens de zwemles meerdere malen in je hoofd de kinderen, sta je nooit met je rug naar ze toe en verlaat je niet de zwemzaal tijdens je les. Ook al besteed je aandacht aan 1 kind, je houdt de anderen in de gaten. Veiligheid loopt als een rode draad door de les. Hier zijn ouders zich misschien niet van bewust, maar we gaan echt heel zorgvuldig om met dat vertrouwen dat ons wordt gegeven. Helaas kunnen ouders door de coronamaatregelen nu niet meer kijken. Als dan de mailbox volstroomt met mailtjes waarin staat dat men daardoor hun kind niet meer toevertrouwt aan ons, stelt ons dat toch wel enigzins teleur.
Lees ook: ‘Drop and go’ zwemles
Vertrouwen
Voor ons maakt het namelijk geen verschil of ouders wel of niet kijken. Wij gaan er niet van uit dat ouders handelen in geval van nood, daar zijn wij namelijk voor opgeleid. Wij gaan er wel van uit dat zij hun kind supporten en met hen oefenen. Een ouder kent zijn of haar kind het beste, maar wij zijn het beste in zwemles geven. Dat is namelijk ons vak: kinderen leren zwemmen. Nu de ouders door de maatregelen hun kind niet meer live kunnen supporten, reken ik als zwemonderwijzeres op hun vertrouwen. Want ook nu willen wij nog steeds dat kinderen het water leren kennen. Laten we hopen dat we corona op een dag verslaan, het water zal er altijd zijn. En zolang we binnen de maatregelen nog kunnen (leren) zwemmen, laten we dit vooral dan doen bij de mensen die dit het beste kunnen. De ouders staan nu op iets meer afstand dan normaal, maar de veiligheid van ieder kind tijdens de zwemles staat nog steeds onveranderd bovenaan. Dus: keep on swimming. Juist nu.
Deze blog is geschreven door Manon Spruit. Manon is senior-zwemonderwijzer en geeft zwemlessen aan kinderen (met en zonder beperking) en volwassenen bij Sportstichting Zuidplas.