Liever participeren dan polariseren
Sinds maart leven wij met maatregelen. De maatregel minder of geen contact vind ik het lastigst, ik ben juist erg van ‘samen zijn’ en ‘samen leven’. Maar er speelt meer. Er zijn mensen die zich hier aan houden omdat zij angst hebben om zélf ziek te worden of een besmettingsbron te worden. Of mensen die zich er bewust niet aan houden omdat ze er niet in geloven of niet kunnen verdragen dat hun vrijheid tijdelijk wordt ingeboet. Die verschillen mogen er zijn. Maar waar ik mij zorgen om maak, is als dit leidt tot verharding. Wanneer mensen elkaar gaan beschuldigen en elkaar veroordelen. Zeker als dat op grote schaal en anoniem gebeurt. Het versterken van tegenstellingen kan in het ergste geval leiden tot conflicten waardoor ‘samen’ leven steeds lastiger wordt.
Gevoel van ‘samen’
Er zijn tegenwoordig zelfs landen waarvan de leider juist aanzet tot polarisatie om zo meer macht te kunnen krijgen. Gelukkig wonen wij in een land waarin het staatshoofd spreekt over een maatschappij waarin elk mens er mag zijn en mag participeren. Hij raakt daarbij aan mijn gevoel van ‘samen’ en ik realiseer me dat ik waarschijnlijk juist daarom zo graag in onze zwembaden werk. Elk zwembad is immers een participatiemaatschappij in miniformaat. Iedereen kan daar meedoen: baby’s en hun ouders zingen en spelen, peuters leren overleven, jonge kinderen worden zwemveilig, volwassenen sporten en senioren blijven fit. In het zwembad wordt niemand uitgesloten op basis van geloof, afkomst, gender of politieke partij. Als uitstapje is een zwembadbezoek ook één van de goedkoopste dagbestedingen en dus breed toegankelijk voor iedereen. De zwemles is wel prijzig, maar gelukkig is er gemeenschapsgeld beschikbaar gemaakt voor wie dit niet kan betalen.
Lees ook: Lesje geleerd?
Gelakte nagels en gekleurde haren
Als ik dan toch bezig bent met het steken van de loftrompet over al het moois dat de Nederlandse zwembaden bieden, mag ik natuurlijk niet vergeten te vermelden dat bewegen in het water vooral ook goed is voor de gezondheid. Het houdt je fit en je hebt minder kans op blessures. Ook is het zwembad een plek waar je niet veel kans op besmetting door het coronavirus hebt. De chloordosering van het water en de optimale ventilatie minimaliseren de verspreiding. Daarnaast is er hard gewerkt om met slim ingerichte looproutes en aangepaste omkleedplekken te zorgen dat iedere zwemmer en bezoeker elkaar de anderhalve meter aan ruimte kan geven. En toch valt het steeds weer op dat zwembaden en zwemlessen niet worden genoemd tijdens de bewuste persconferenties waarin aanscherpte maatregelen worden verkondigd, waaronder het sluiten van zwembaden. Blijkbaar zijn gelakte nagels en gekleurde haren belangrijker dan gezond bewegen en zwemveiligheid.
Op de bres
Daarom ben ik blij als er voor de branche op de bres wordt gesprongen zoals laatst bij het opstellen van een petitie die ervoor pleitte om onze zwembaden weer snel te openen nadat zij moesten sluiten omdat de maatregelen van de gedeeltelijke lockdown waren aangescherpt. Gelukkig zijn we na twee weken weer open, maar ik heb nog wel een belangrijke vraag: mogen wij bij een volgende lockdown gewoon openblijven omdat wij van essentieel belang zijn voor de gezondheid, zwemveiligheid en welzijn van mensen?! Onze kleinkinderen waren in die twee weken trouwens wel bofkonten. Zoals een timmerman nooit zonder spijkers zit en een dokter nooit zonder pleisters… Zo zit onze familie natuurlijk nooit zonder zwemwater. En uiteraard wel volgens de regels, dus zwemmen met vriendjes en vriendinnetjes dan maar weer een andere keer.
Deze column is geschreven door Claartje Driessen.
