Een oprecht welkom, daar kom je voor terug!

Onlangs was ik vanwege het beoordelen van een examen te gast in een zwembad. Het recreatief zwemmen en het verzorgen van zwemlessen zijn in dit zwembad parallel geprogrammeerd. Het zal nog mijn oude badmeestersblik zijn, maar ook al ben ik bezig met het examen er ontgaat mij niets in de directe omgeving. Voor het banenzwemmen was een behoorlijke belangstelling, waardoor aan de overkant van het bassin regelmatig werd gewisseld van badgasten. Mijn oog viel op een oudere vrouw, naar mijn inschatting een tachtiger. Wellicht was het haar langzame tred, waarmee ze zich moeizaam naar het zwembadtrapje begaf daarbij zichzelf ondersteunend met twee krukken, die mijn aandacht trok.

“Dat is mevrouw Lensen”, vertelt de naast me zittende stagebegeleidster en tevens medewerkster van het zwembad. “Ze zwemt als het maar even uitkomt drie keer per week haar baantjes. Op zich is dat niks bijzonders, maar haar lichamelijke mobiliteit laat te wensen over. Ze komt met de scootmobiel naar het zwembad en als ze eenmaal binnen is doet ze rest op krukken.”
Inmiddels waren mijn ogen en oren weer volledig gericht op de examenkandidaat, die zijn leerlingen de borstcrawl ademhaling aan het aanleren was.

Lees ook: Vraagje, waarom bestaat het zwembad eigenlijk..?


Ben jij op zoek naar een leverancier voor zwembadafdekkingen? 👉 Klik hier.



Een half uur later leek mevrouw Lensen haar beoogde hoeveelheid baantjes te hebben gezwommen en maakte zij aanstalten het water ter verlaten. Met dezelfde traagheid waarmee ik haar het zwembad had zien binnenkomen, trok ze zich nu langs het verticale trapje van het bassin uit het water. De aanwezige toezichthouder had haar opgemerkt. Hij pakte de twee krukken van de stenen bank en reikte die haar bij het trapje aan. Wat die twee verder met elkaar bespraken was mij niet duidelijk, maar dat mevrouw Lenssen blij was met het gebaar van de zwembadmedewerker was op basis van haar non-verbale reactie op afstand overduidelijk. Zij ging vervolgens richting douches, de badmeester verder met zijn toezichtrondje.

Onderweg in de auto naar huis passeerde in mijn gedachten nog een keer het waargenomen tafereel. Was het zo bijzonder dat ik had waargenomen? Ik kwam tot de conclusie dat het eigenlijk niet bijzonder zou moeten zijn. Helaas neem ik ook waar dat de ‘serviceverlening’ aan gasten ophoudt bij het sec toezichthouden. Maar hoeveel mooier wordt het vak als je persoonlijke aandacht besteedt aan de individuele gast. Dat zit vaak in het begroeten als de gast het zwembad binnenkomt. Dat zit soms in dat net beetje meer service verlenen dan de gast verwacht. Soms onverwacht, verrassend, maar altijd met een gevoel van oprechte welkom. Met oog voor details. Daar komen onze gasten voor terug. Hoewel het niet altijd wordt uitgesproken worden de handelingen zoals die medewerker op de examenlocatie zeer gewaardeerd. Wat gun ik onze zwembadgasten graag zwembadmedewerkers zoals ik die vanmiddag heb gezien!

Deze column is geschreven door Eduard Leurs en verscheen in ZwembadBranche #65


advertentie

Aquatickets