Een collega zei laatst dat de zwemlessen nu slechter zijn dan vroeger en ik vroeg me af: is dat echt zo? Zwemmen leerde ik in het Floraparkbad van een schreeuwende zwemdocent wat toen vrij normaal was. Net als onverwarmd koud water en een haak die je naar de kant trok als je bij het rugzwemmen te ver naar het midden ging. Maar ook in een rijtje klappertandend op je beurt wachten was niet vreemd. Nu weten we gelukkig wel beter. Er is veel meer aandacht voor speelse vormen, bedrijvigheid en de temperatuur is ook een stuk aangenamer.
Vroeger was er ook weinig ruimte voor ontwikkeling. Pas gaf ik een trainingsavond bij Reddingsbrigade De Breuly in Zevenaar aan een enthousiaste en bevlogen groep lesgevers. Kijken waar zij beter in konden worden. Ik kan mij niet herinneren dat dit vroeger werd gedaan door brigades en vind dit een fijne stap voorwaarts. Bij zwemvereniging DAW uit Alkmaar ben ik aan de slag om te kijken waar bij de zwemlessen winst te behalen is. De Boxtelse & Leidse Reddingsbrigade geven les met zwemstuurkaarten. Allemaal volgen zij trainingen om fijne lessen aan kinderen te geven en ze te behouden voor de vereniging. In zwembaden en bij zwemscholen is hetzelfde patroon zichtbaar. Dat zijn toch positieve ontwikkelingen.
En hoe zit het met de basisbehoeftes van een kind: de behoefte aan relatie, competentie en autonomie? Voor de basisbehoeftes aan relatie (de meester/ juf ziet mij), competentie (ik kan al best wat) en autonomie (ik kan zelfstandig oefenen) is in veel van de huidige zwemlessen veel meer oog dan vroeger. Tegenwoordig hebben we meer aandacht voor het kind dat zijn best doet en een fijne relatie is misschien wel de belangrijkste factor bij het leren. Dit geldt op school en zeker ook in de zwemles. De diploma eisen zijn de afgelopen 25 jaar eveneens veranderd waardoor kinderen beter toegerust zijn en veiliger zijn in en rond water.
De rol van de ouders is ook duidelijk veranderd. Was dat dan misschien vroeger beter? Dat weet ik niet. Het is wel anders en ouders kunnen het lesgevers aardig lastig maken. Zij hebben hogere verwachtingen van de zwemles. Niet gek toch? Dat mag. Het is aan ons om goede zwemlessen te verzorgen. Mochten ouders dan nog steeds niet tevreden zijn, dan is er ergens anders iets misgegaan. Daarnaast zijn de verwachtingen van kinderen over zichzelf soms onnodig hoog. Kinderen willen dan zo ontzettend graag iets halen en het goed doen. Dat zou ook best wel eens meer aanwezig kunnen zijn dan vroeger.
Was het vroeger beter? Terugkijken en zeggen dat het vroeger beter was, draagt niet echt bij aan fijnere lessen voor kinderen en meer waardering voor het vak. Verbeteren waar het vroeger niet fijn en leuk voor kinderen was wel. Omkijken en zeggen dat het vroeger beter was levert nauwelijks iets op. Je verbreekt de relatie met andere lesgevers en het leren van elkaar gebeurt nog nauwelijks. Wat wel wat oplevert is kennis met elkaar delen. Onderlinge verschillen in leeftijd of ervaring maken daarbij niet zoveel uit. Inzichten en mensen veranderen. Probeer daarom met elkaar in contact te blijven. Blijf op de hoogte van wat er verandert en doe daar je voordeel mee. Wat in ieder geval nog steeds geldt, is dat zeggen dat je graag wil leren, maar stiekem denken ‘ik ben wel heel erg goed’ niet echt leidt tot ontwikkeling en tot leren. Dat is nu zo en dat was vroeger precies hetzelfde. Grappig toch?
Deze column van Leone Hamaker verscheen eerder al in ZwembadBranche #91
Wil je reageren op deze column mail naar leone@leonehamaker.nl
Wil jij de komende editie van ZwembadBranche ook (thuis) ontvangen? Meld je dan aan voor een gratis abonnement via deze link.
advertentie
