Ik weet nog goed dat mijn moeder Sarah zag. Als verrassing hadden we een pop en een doek gemaakt. Terwijl mijn moeder nietsvermoedend weg was, zetten wij in de kou alles klaar en verstopten oma van 88. Toen mijn moeder om twaalf uur thuiskwam, was ze enorm verrast. Het was een memorabel moment en voor mij de eerste ervaring met het begrip vijftig, wat ik toen vond klinken als tachtig. Net zoals mijn kinderen alle docenten van eind twintig stokoud noemen, zich niet realiserend dat ik dan al de overtreffende trap daarvan ben. Sterker nog: vandaag zie ík Sarah.
Inmiddels heb ik meerdere keren ’s nachts aan de deur gestaan om een jarige wakker te maken met muziek en een enorme opblaaspop in de tuin. Over die laatste had ik zelf mijn twijfels. Maar gisterochtend stond iemand met een hoopje rubber voor de deur en zei: ‘Hier is Sarah, gaat u haar zelf opzetten?’ Die gaat er komen, wist ik toen. En gelukkig maar, vijfendertig jaar na mijn moeder vier ook ik mijn vijftigste en met een pop! Een bijzonder mooie mijlpaal. Kan het alleen nog niet geloven. Waar blijft de tijd? Kon ik het maar even, al was het maar heel even, stilzetten. Zoals ik Agnetha van ABBA in Slipping Through My Fingers altijd met weemoed hoor zingen: sometimes I wish that I could freeze the picture, and save it from the funny tricks of time. Precies dat: het moment bevriezen, zodat het blijft zoals het is. Iets wat ik volgens mijn jongens al doe, omdat ik voor mijn voorwoord een foto van twaalf jaar geleden gebruik. Ze vragen zich echt af of jullie mij nog wel herkennen…
Ben jij op zoek naar een leverancier van LED verlichting voor in jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Maar goed, de tijd vliegt voorbij. Je knippert even met je ogen en je bent drie kinderen, vier verhuizingen en twee honden verder. En ook twintig jaar ZwembadBranche en honderd magazines. Ik heb even gerekend: als je alle 390.000 exemplaren op elkaar zou leggen, krijg je een stapel van 1.170 meter hoog. Dat is bijna net zo hoog als de Eiffeltoren, het Empire State Building en de Burj Khalifa bij elkaar. Zie je het voor je? Het is razendsnel gegaan en reden voor ons dus ook om weer even stil te staan bij wie wij zijn. Daarbij hebben we ook gekeken naar onze archetypen: universele rolmodellen die onze identiteit typeren. Wij kozen voor de zorgzame caregiver, gericht op het ondersteunen van anderen; de toegankelijke everyman, onafhankelijk en voor iedereen; de gepassioneerde lover, met oprechte toewijding en tot slot de vrolijke jester, voor luchtigheid en humor. Herken jij ons?
Het gaf ons in ieder geval energie en we kijken uit naar de volgende twintig jaar! Ik knipper weer even met mijn ogen en het is zover. Dan ben ik wel bijna stokoud, maar waarschijnlijk met nog steeds dezelfde foto.
advertentie
