We weten dat bij ieder kind het zwemtraject anders verloopt. Hetzelfde geldt ook voor de begeleiding van het kind en de betrokkenheid van ouders. De ene ouder heeft nou eenmaal meer geduld dan de andere. Uiteraard heeft dit ook weer te maken met meerdere factoren. Zien ouders de zwemles als een sport en positieve activiteit of meer als moeten. Is het kind extreem angstig omdat het weinig heeft gezwommen met de ouders of heeft het kind een traumatische ervaring. Of misschien is het al het derde kind op rij dat naar zwemles gaat en is er niet zoveel aandacht besteed aan de watergewenning.
Motivatie
Je hebt vast ook vaak ouders langs de badrand die aangeven dat hun kind de zwemles eigenlijk niet meer zo leuk vindt en vragen hoe lang het nog gaat duren. Dat terwijl in jouw ogen het prima gaat. Hun kind maakt een duidelijke vooruitgang en beleeft plezier aan je zwemles. En dus heb je niet echt het idee dat de motivatie van het kind het probleem is. Maar, hoe vertel je dat de ouders? Als je twijfelt, is het belangrijk dit te bespreken en dus te vragen of het kind de lessen echt niet meer leuk vindt of dat er een ander probleem is. Als je hier met belangstelling naar vraagt, zullen ze waarschijnlijk eerlijk antwoord geven en kom je eerder tot de kern.
Lees ook: Met deze 5 tips houd jij je zwemouders betrokken en tevreden
Negatief effect
Kinderen kopiëren hun ouders. Ze handelen (vaak) naar wat de ouder uitspreekt en het gevoel dat de ouder meegeeft. Als een ouder niet meer positief is en de zwemles ziet als een last, en dit dus ook uitstraalt en ook nog eens uitspreekt, neemt het enthousiasme bij het kind ook snel af. Ouders die zeggen blij te zijn als de zwemles voorbij is, dragen niet bij aan de motivatie van een kind. Het kind gaat erover gaan nadenken en met minder plezier je les binnen komen. Het voelt onbewust de druk en zal minder gaan presteren. Negatieve gevoelens en uitingen van ouders hebben daarmee een negatief effect op het leertraject.
‘Heerlijk je mag weer lekker zwemmen!’
Vaak zijn ouders zich hiervan niet bewust. Aan ons daarom de taak om een ouder hier bewust van te maken. Hoe minder druk van de ouder, hoe eerder en makkelijker een kind progressie zal maken. Het kind kan er niet zoveel mee als een ouder geen zin meer heeft in de zwemlessen. Zij kunnen er uiteindelijk ook vaak niks aan dat ze het spannend vinden en angstig zijn, dat de zwemles eigenlijk niet past in de drukke werkweek van hun ouders of ze al het derde kind in het gezin zijn dat óók nog op zwemles moet. Waar zij wel wat mee kunnen? Met ouders die het zien als een feestje: ‘heerlijk je mag weer lekker zwemmen!’.
Deze column is geschreven door Britt Klaassen-Anholts, zwemonderwijzer en docente bewegingsonderwijs.
Britt heeft een eigen zwemschool en een zwemorganisatie die zich richt op het helpen van ouders en kinderen op weg naar een zwemdiploma, genaamd: Met succes op zwemles!