Ouders herkennen dit vast wel. Je kind is bijna jarig en je bent al blij dat je een cadeau hebt gevonden en dat je weet wat je de gasten gaat voorschotelen, moet je nog 1 belangrijk ding regelen: de traktatie op school. Op zich niet ingewikkeld, ware het niet dat de moeder van zijn beste vriendje net een slak van een cakerol heeft gemaakt en een andere moeder een krokodil uit een komkommer heeft geboord. Wat moet jij dan nog doen? Even op Pinterest kijken denk je dan, maar dan zakt de moed je helemaal in de schoenen. Tussen al die ontzettend creatieve moeders, en wellicht ook vaders, kom jij aan met je popcorn… Zelf gepopt, dat wel.
Traktatiestress
Noem mij lui, maar zo’n creatieve moeder ben ik dus niet. Ik was dan ook ontzettend blij om te horen in de show ‘Lastige kinderen, heb jij even geluk’ van ‘Omdenk-goeroe’ Berthold Gunster dat er niks mis is met mij. Gunster was heel stellig: wij moeten af van de traktatiestress. Wij maken onszelf helemaal gek. Voor wie? Niet voor onze kinderen, die zitten niet te wachten op die culinaire hoogstandjes van al die ouders. Hij prees dan ook de luie moeders. Aha, eindelijk erkenning!
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen met het schoonmaken en schoonhouden van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Stop met opvoeden
Wat Gunster betreft moeten we sowieso veel meer achteroverleunen. Zijn advies: Stop met opvoeden! We zijn curlingouders geworden die alleen maar bezig zijn met het effenen van het pad van onze kinderen zodat er niks fout kan gaan. Werkt dat? Nee. Wij moeten niet de gids spelen die onze kinderen de weg wijst. Zij bepalen zelf wel waar zij heen willen. Ook al vind je dat niet altijd even leuk. Hebben zij ons dan helemaal niet nodig? Jawel, zij hebben onze liefde en zorg nodig. Wij zijn eigenlijk meer sherpa’s, een van oorsprong Tibetaans volk bekend dat bekend is vanwege hun verdiensten voor het alpinisme als klimmer en drager. Het enige wat zij doen is begeleiden als het nodig is. Verder moet je vooral ook zorgen dat kinderen zich erkend en competent voelen. Een paar dagen nadat Gunster mij met de neus op de feiten had gedrukt, las ik over de campagne van VeiligheidNL. Volgens hen pamperen wij onze kinderen te veel, maar zij moeten eigenlijk veel meer zelf op ontdekkingstocht. Dat is goed voor het zelfvertrouwen, de zelfredzaamheid en de sociale vaardigheden.
Goed hart
Doen we het nu helemaal fout? Nee. Natuurlijk komt het opvoeden van kinderen, maar ook het onderwijzen, altijd uit een goed hart. Je hebt natuurlijk het beste met ze voor. Je wilt ze iets meegeven. Dat zij in hun eigen tempo en met veel plezier leren zwemmen. Hier doe je alles voor. Als een curling zweminstructeur probeer je alles voor te zijn. Maar uiteindelijk ben je geen gids. Je behoedt kinderen voor gevaar, maar verder is het echt een ontdekkingstocht waar wij als ouders en onderwijzers slechts aan de zijlijn staan. ‘Zelluf doen’ zegt een kind al op vrij jonge leeftijd. Vaak irriteert dat ons als een kind dat zegt, maar eigenlijk is het de belangrijkste les die een kind ons leert. Dus: geef jij zwemles of doe jij aan curling?