Zwemmen is een geschikte sport voor mensen met een visuele beperking. Het biedt niet alleen fysieke voordelen, maar ook ontspanning en plezier. Voor velen is baantjes zwemmen een gestructureerde activiteit die hen helpt fit te blijven, terwijl groepslessen de mogelijkheid bieden om sociaal actief te blijven. Helaas zijn er nog steeds obstakels die de toegang tot zwembaden onnodig bemoeilijken, vooral op het gebied van sociale toegankelijkheid. Dit maakt zwemmen niet altijd zo inclusief als het zou moeten zijn.
Strijd voor toegankelijkheid
Peter Elshout ervoer deze obstakels zelf toen hij door een auto-immuunziekte slechtziend werd. Als fervent zwemmer en voormalig aanvoerder van een waterpoloteam wilde hij zijn passie voor zwemmen niet opgeven, maar ondervond helaas wel problemen. “Hoewel ik beperkt zicht heb, kan ik nog steeds zwemmen. Het probleem is echter dat ik zonder mijn geleidehond niet bij het zwembad kan komen. Maar eenmaal daar moet ik mijn hond ergens achterlaten.” In het zwembad waar Peter al 30 jaar zwom, was dat geen probleem. Zijn geleidehond Pluto kon bij de receptie wachten totdat hij weer werd opgehaald. Maar nadat het zwembad werd gesloopt en er een nieuw zwembad kwam, was zijn hond echter, vanwege hygiënische redenen, niet langer welkom. “Met steun van de provinciale Anti Discriminatie Voorziening besloot ik, gesterkt door het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap, om het gesprek aan te gaan. Gelukkig werd er vervolgens toch een oplossing gevonden: mijn hond mocht zolang op het kantoor verblijven. Daarnaast werden er op mijn verzoek zelfs speciale wegwijzers voor slechtzienden aangebracht.” Na een verhuizing naar een andere stad stuitte Peter echter bij een ander zwembad opnieuw op problemen. “Mijn hond mocht wederom niet mee naar binnen, ondanks dat ik aangaf dat in het VN-verdrag duidelijk staat dat in openbare ruimtes niemand geweigerd mag worden, waarbij expliciet wordt vermeld dat dit ook geldt voor een geleidehond.” Gelukkig werd er ook nu weer een oplossing gevonden, maar ideaal is het volgens Peter niet. “Hij ligt zolang in het materiaalhok, maar dat kan zeker in de winter koud en vochtig zijn. Bovendien kostte het mij veel energie om mijn rechten te verdedigen. Zwemmen zou ook voor mij een toegankelijke sport moeten zijn.”
Lees ook: Zwemmen populaire sport bij mensen met een beperking
Helpende hand
Ton van Weerdenburg, projectleider mobiliteit, verkiezingen, fysieke toegankelijkheid en sport bij de Oogvereniging, heeft zelf ook een geleidehond vanwege een visuele beperking. Hij benadrukt dat hij zeker niet de enige is. “Wij horen bij de Oogvereniging meer vergelijkbare verhalen. In het algemeen is het bekend dat sportlocaties vaak op een niet goed bereikbare plek liggen en dat blinden en slechtzienden hun geleidehond nodig hebben om er te komen.” Ton betreurt het dan ook wanneer dit problemen oplevert. “Ik begrijp heel goed dat mensen bang kunnen zijn voor een hond of het onhygiënisch vinden, maar veel mensen realiseren zich niet dat een geleidehond zeer goed gesocialiseerd is. De hond is gewend aan vreemde mensen, drukke ruimtes en is totaal niet agressief. En natuurlijk wil niemand zijn hond meenemen naar het zwembad of naar de sportzaal waar iedereen sport, dat is ook niet goed voor de hond zelf. Daarbij is het vaak ook niet nodig. Zodra de locatie is gevonden, kan de hond ergens rustig liggen. Wel is het fijn als er even wordt gevraagd of iemand hulp nodig heeft. De een wil graag even op weg geholpen worden, de ander heeft dat niet nodig.”
Lees het gehele artikel in ZwembadBranche #95