‘Wij zijn duurzaam…’

Soms krijg ik van taalgebruik forse jeuk. Bijvoorbeeld als een bedrijf zegt aan maatschappelijk verantwoord ondernemen te doen. Of nog erger: ‘wij zijn duurzaam’. Voor mij vallen ze in de categorie ‘contradictie’. Heb jij wel eens een nieuwe verwarmingsketel gekocht? Toen nog gekeken naar een VR-ketel of toch maar gegaan voor de verhoogde HR-versie of misschien een warmtepomp? Gewoon vanwege het simpele feit dat de aanschafkosten weliswaar hoger liggen, maar dat het wordt terugverdiend in gebruik? Om eerlijk te zijn: ook ik ben geen dief van mijn portemonnee.

‘Maatschappelijk verantwoord’

Natuurlijk zou ik mezelf een stempeltje kunnen geven met ‘duurzaam’ of ‘maatschappelijk verantwoord’, maar eigenlijk zijn mijn keuzes vooral gebaseerd op het financiële aspect en niet het milieu. Dat wil niet zeggen dat ik niet begaan ben met mijn directe en indirecte omgeving. En naarmate ik er meer over lees, hoor en zie is de interesse voor het verantwoord omgaan met dieren, mensen en materialen alleen maar toegenomen. Wellicht zijn het meer mijn toenemende kennis en de simpelheid van maatregelen die ik zelf kan nemen, de redenen dat ik steeds vaker naar mijn hoofd grijp. Want oplossingen liggen soms zo voor de hand, dat ik het mezelf kwalijk neem er niet zelf op te zijn gekomen.

Circulaire economie

Een paar maanden geleden mocht ik deelnemen aan een tweedaagse praktische workshop over circulaire economie. De samenstelling van de groep deelnemers was gemêleerd: agrariërs, een supermarktondernemer, drukkers en een medewerker van een gemeente. Samen met de directeur van Archeon waren wij de enige twee vertegenwoordigers uit de vrijetijdsbranche. Hoewel ik verwachtte dat het vooral zou gaan om zonnepanelen en andere duurzaamheidsmaatregelen, zijn deze nauwelijks besproken. Deze inspiratiedagen gingen duidelijk verder. Er is een op maat gemaakte zoektocht op gang gezet om met één item tot een circulaire inzet van materiaal te komen en nader uit te werken. Ik zat aan het einde van de eerste dag al op een spoor, gebaseerd op een vraagstuk dat me al veel langer bezighoudt.

Lees ook: Informatieplicht energiebesparen zwembaden per 1 juli, is jouw zwembad er klaar voor?

Glijbaan

Al sinds de jaren negentig vraag ik me af wat een enkele glijbaan als toegevoegde waarde heeft voor een zwembad. En als je er al voor kiest, hoe lang het duurt voordat de gemiddelde gast hierop is uitgekeken. Ik wil niet al te somber zijn, maar zelfs met de hedendaagse interactiviteit denk ik zo’n 3 jaar. De manier waarop we in zwembaden met glijbanen omgaan is zo statisch, dat ze uiteindelijk in meerdere opzichten geen toegevoegde waarde hebben. Met een beetje pech blijft een glijbaan de resterende 17 jaar staan en wordt het vooral een sta-in-de-weg. En als zo’n baan moet worden verwijderd, moet het als chemisch afval worden afgevoerd. Het is zelfs niet meer mogelijk om een reeds aanwezige staalconstructie binnen 20 jaar te hergebruiken. Dat is eigenlijk toch absurd.

LEGO

Ik hoef niemand uit te leggen wat LEGO is. In de kern is dat statisch materiaal. Maar doordat de vaste vormen op verschillende manieren zijn te gebruiken, is het resultaat van het koppelen eindeloos en blijft het steeds uitdagen. En dus rijst bij mij de vraag: welke glijbaanbouwer gaat mij helpen om een glijbaanconcept te ontwikkelen dat is gebaseerd op het principe van LEGO? Dus wie kan standaard onderdelen maken en leveren die snel zijn te wisselen en zijn te koppelen aan een standaard frame of constructie. En nog belangrijker: welke collega-zwembaden hebben net als ik de behoefte om elke vijf jaar de onderdelen te wisselen, waardoor de glijbaan een andere bocht maakt of het verval net even anders is?

Stempeltje ‘duurzaam’

Als we elkaar hebben gevonden kunnen we die onderdelen namelijk uitwisselen. Zeker ook interessant voor de leverancier én natuurlijk onze zwembad-bezoekers, die zo worden geprikkeld tot herhalingsbezoek. Uitgewisselde onderdelen kunnen worden onderhouden en opgeknapt om vervolgens te worden hergebruikt. Dus ook geen chemisch afval meer. Om nog even terug te komen op het begin van mijn column, wie dat lukt mag voor mij best een keer het stempeltje ‘duurzaam’ gebruiken!

Deze column is geschreven door Eduard Leurs en verscheen eerder in ZwembadBranche #69


advertentie

XS2 voor Zwembaden