Als zweminstructeur wil je kinderen leren zwemmen in een veilige en plezierige leeromgeving. Maar elke lesgroep is uniek en de dynamiek kan sterk beïnvloed worden door de manier waarop kinderen omgaan met uitdagingen, structuur en zelfstandigheid. Net als jouw eigen benadering als instructeur – van overbeschermend tot stimulerend – van invloed kan zijn op het leerproces. In deze blog lees je een aantal opvoedstijlen en hoe deze kunnen worden vertaald naar de zwemles. Welke opvoedstijl zie jij terug? Welke herken jij bij jezelf of je collega’s? Deel je ervaringen in de reacties!
Autoritaire opvoedstijl
Bij deze stijl ligt de nadruk op strikte regels en discipline tijdens de zwemles. De instructeur bepaalt wat er gebeurt, zonder ruimte voor inbreng van het kind.
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen bij het verduurzamen van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
- Voorbeeld: De instructeur zegt: “Spring nu in het water en zwem tien baantjes. Niet klagen, gewoon doen.”
- Gevolg: Het kind leert de techniek onder duidelijke instructies, maar kan angstig worden door de druk om perfect te presteren en een gebrek aan positieve feedback.
Toegeeflijke of laissez-faire opvoedstijl
In dit scenario krijgt het kind veel vrijheid tijdens de zwemles en mag het zelf bepalen wat het wil doen. Er is weinig structuur of begeleiding.
- Voorbeeld: Het kind mag spelen in het water en de lessen zijn flexibel: “Wil je vandaag niet zwemmen? Dan is dat ook goed.”
- Gevolg: Het kind voelt zich vrij en ontspannen, maar leert mogelijk niet de noodzakelijke zwemvaardigheden. Het gebrek aan grenzen kan ervoor zorgen dat het kind zich onveilig voelt.
Democratische of autoritatieve opvoedstijl
Hierbij wordt een balans gevonden tussen structuur en vriendelijkheid. De instructeur werkt samen met het kind en houdt rekening met zijn of haar gevoelens en behoeften, terwijl er duidelijke grenzen worden gesteld.
- Voorbeeld: “We gaan eerst oefenen met onder water duiken, daarna mag je vijf minuten spelen. Wat vind je daarvan?“
- Gevolg: Het kind voelt zich gehoord en gemotiveerd om mee te doen. Door de balans tussen structuur en vrijheid leert het kind op een positieve manier zwemmen en krijgt het meer zelfvertrouwen.
Lees ook: Doe jij aan tuinieren of aan timmeren?
Helikopterstijl
Een instructeur die de helikopterstijl toepast, houdt het kind voortdurend in de gaten en grijpt direct in bij de kleinste tekenen van ongemak of risico. De focus ligt op het voorkomen van fouten of gevaar, vaak ten koste van de autonomie van het kind.
- Voorbeeld van gedrag: “Blijf dicht bij de kant! Niet loslaten! Doe precies wat ik zeg en pas op!”
- Gevolg: Het kind wordt overmatig beschermd en mist de kans om zelfstandig te experimenteren en leren. Dit kan leiden tot een gebrek aan zelfvertrouwen en angst voor fouten.
Curlingstijl
Een instructeur met een curlingstijl probeert alle obstakels voor het kind weg te nemen, zodat het kind nergens moeite mee heeft. Dit kan betekenen dat moeilijke oefeningen worden vermeden of dat het kind te veel hulp krijgt.
- Voorbeeld van gedrag: “Je hoeft niet door het diepe, we oefenen wel alleen in het ondiepe. Wil je niet onder water? Geen probleem, dat slaan we over.”
- Gevolg: Het kind leert niet omgaan met uitdagingen of angsten. Hierdoor ontwikkelt het minder veerkracht en blijft het afhankelijk van de instructeur voor succes en comfort.
Positieve benadering
In deze stijl richt de instructeur zich op het creëren van een ondersteunende en veilige omgeving waarin het kind wordt aangemoedigd om te leren en te groeien. Er wordt een balans gezocht tussen structuur, uitdaging en het geven van positieve feedback.
- Voorbeeld van gedrag: “Goed gedaan, je hebt al je gezicht onder water durven doen! Probeer de volgende keer eens helemaal onder te duiken. Ik weet zeker dat je het kunt!”
- Gevolg: Het kind voelt zich veilig en gewaardeerd, waardoor het vertrouwen krijgt in zijn eigen vaardigheden. Dit stimuleert het leren en helpt bij het ontwikkelen van veerkracht en zelfstandigheid.
advertentie
