Volop genietend van het mooie weer en het nog betere uitzicht heb ik deze vakantie ook weer de tijd gehad om ‘bij te lezen’. Zo heb ik deze zomer ‘Omringd door idioten’ van Thomas Erikson gelezen. Een boek dat schijnbaar grappig, maar bovenal ook herkenbaar zou zijn. Dat laatste klopt zeker. Ik dacht op vakantie even los te zijn van familie, vrienden en bekenden. Maar niets bleek minder waar. Veel mensen uit mijn omgeving passeerden de revue… Rood, geel, groen en blauw: ik ken ze allemaal. Hoe zit dat bij jou?
Rood-geel-blauw-groen…
- De rode mens is een echt alfamannetje, wil altijd voorop lopen. Is dynamisch en gedreven en bereikt daarmee datgene wat voor anderen onmogelijk lijkt. Ken jij iemand die competitief is, altijd aanwezig is, overal een mening over heeft en houdt van rivaliteit? Onmiskenbaar rood.
- Altijd en eeuwig optimistisch -het glas is halfvol- en denken in mogelijkheden: dit zijn de gele mensen. Je herkent ze al gauw, ze zijn namelijk altijd aan het woord. Het zijn echte entertainers die geen vraag nodig hebben om een verhaal te vertellen, als je begrijpt wat ik bedoel.
- Duidelijk minder aanwezig, zijn de groene mensen. We kunnen niet allemaal extreem zijn en gelukkig zijn de groenen heel gewoon en onopvallend. Als tegenhanger van de energievreters brengen ze rust. Ze zijn de vriendelijkheid zelve en passen zich makkelijk aan.
- Altijd kalm, beheerst en cool. ‘Stille wateren, diepe gronden’, dat zijn de blauwe mensen. Zeggen niet veel, maar zien alles. Elke detail en ook alle risico’s. Noem ze een pessimist of een realist, het glas is altijd halfleeg. Ze spelen op safe en alles wordt tot in de puntjes voorbereid. Niets wordt aan het toeval overgelaten.
‘Ben ik nou zo normaal of ben jij nou zo raar’
Wedden dat jij ook steeds iemand in gedachten had? Natuurlijk heeft niet iedereen één kleur, je hebt vaak een dominante keur in combinatie met een andere kleur. Belangrijker is dat je het herkent en er zo dan ook beter mee om kan gaan. Ook ik heb wel eens gedacht in de trant van Louis van Gaal: ‘ben ik nou zo normaal of ben jij nou zo raar’. En inderdaad, dan maak je het vooral jezelf lastig. Het zou natuurlijk pas raar zijn als we allemaal hetzelfde zijn. Hoewel je wel eens (of vaak) denkt dat het dan een stuk makkelijker zou zijn, het zou er echt een stuk saaier op worden. Juist het mengen van kleuren, zorgt voor verrassende resultaten. Binnen onze branche zien we ook een verscheidenheid aan mensen, alle kleuren lopen door elkaar. Allemaal vakidioten met andere interesses en andere ideeën. Maar allemaal wel met één gemene deler: passie voor de zwembranche. En juist door al deze verschillende mensen blijft de branche vernieuwend, bruisend en zo leuk.