Terwijl ik dit schrijf rijdt mijn zoon de straat uit…voor zijn eerste rijles. En meteen zit hij ook zelf achter het stuur. Spannend, voor hem maar misschien wel nog meer voor mij. Gelukkig heeft hij een relaxte leraar. Hij maakt contact met mijn zoon maar ook met mij. Hij stelt vragen en stelt ons op ons gemak. Ik wil foto’s maken uiteraard en dat is ok. Hij neemt de tijd en zegt precies de goede dingen. Hij zegt ook iets wat mij zal bijblijven: ‘Wat leuk dat u voor mij hebt gekozen, bedankt voor uw vertrouwen. Na de les hoort u van mij hoe het ging en hoe we het verder gaan plannen.’
Loslaten
Deze instructeur snapt dus precies wat er in mij omgaat. Voor deze afspraak heb ik hem al telefonisch gesproken en heeft hij veel verteld over hoe het tegenwoordig gaat met lessen. Geen vraag was teveel en hij was er niet op uit mij iets te verkopen, heel fijn. Ik kon hem dingen vertellen over mijn zoon, hoe hij over het algemeen leert en wat over zijn karakter. Voor mij heel belangrijk. Inmiddels is hij 16 jaar oud en een kop groter dan ik, maar wat gebeurde er met mij? Ik werd toch ineens weer die bezorgde moeder die haar kuiken moest loslaten. Hoe moeilijk is dat toch nog steeds, ook al zijn ze groot en zelfstandig.
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen bij het automatiseren van processen in jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Lees ook: ‘Aandacht maakt alles mooier!’
Zoektocht
De keuze voor de rijschool heb ik gemaakt na een zoektocht op internet. Ik heb veel vrienden gevraagd naar hun ervaringen en met een paar rijscholen contact gezocht en vragen gesteld. Gelukkig kon ik bij deze rijschool een proefles boeken, zo zat ik dus nergens aan vast. Hoewel ik eigenlijk nu al wel weet dat we hier gaan blijven, het voelt zo goed. Het doet mij denken aan het moment dat ik een crèche moest zoeken voor mijn nog ongeboren kind. En later een basisschool en een middelbare school. En toen ze eenmaal gingen sporten, de eerste keer dat ze met een ouder die rij-beurt had naar een wedstrijd gingen.
Spannend
Hoe fijn was het dat er op die momenten iemand was om contact mee te maken. Die mij gerust stelde. Die vragen stelde en het ook vond dat ik misschien wel nerveuzer was dan mijn kind. Die mijn gedrag niet wegwuifde omdat ‘het allemaal wel goed zou komen’, maar die bevestigde dat het ook voor mij als ouder heel spannend is. Die begreep dat het fijn is om halverwege de eerste schooldag even te horen dat het goed gaat en je kind met plezier meedoet aan de les. Die veel informatie gaf en vertelde hoe het er aan toegaat. En ook op school mochten mijn kinderen een paar keer een proefles doen om te wennen. Overigens had ik dit meer nodig dan zij.
Oprechte aandacht
Loslaten, het is een vak apart. Laten we met alle betrokken collega’s in de branche daarom ook proberen hier zo veel mogelijk aandacht voor te hebben. Ja, we hebben weinig tijd èn volle badjes èn veel kinderen in een badje èn kritische ouders èn een budget te halen. Maar we staan er uiteindelijk toch allemaal met één en hetzelfde doel: met plezier zwemles geven en die periode voor iedereen tot een succes maken. En hoe gaaf is het dan als ouders jouw lessen aanprijzen op schoolpleinen, verjaardagen en sportclubs. Omdat hun kinderen tevreden zijn, en zij dus ook. Omdat je hen gerust stelt en bereikbaar bent als ze vragen hebben. Omdat je contact maakt met de ouders als het nodig is. En dan natuurlijk oprecht contact. Loslaten is ook niet mijn beste eigenschap, maar het gaat wel een stuk makkelijker als iemand oprecht aandacht voor mij heeft.
Nicolette van Mierlo is na 10 jaar zwemonderwijs en 25 jaar relatiemanagement in het bedrijfsleven voor zichzelf begonnen om zwembaden te begeleiden en trainen in gastvrij gedrag. Haar specialiteit is klanttevredenheid en communicatie.