De Top 2000 is een alom begrip. Voor veel mensen hét moment aan het einde van het jaar om naar uit te kijken. Muziek brengt je terug naar andere tijden: mooie en minder mooie momenten, vreugde en verdriet. Maar het zorgt ook voor verwondering en bewondering en soms verbazing, want de volgorde is niet voor iedereen te begrijpen. De lijst zegt ook altijd iets over de tijd waarin we leven. Over waar we staan. En natuurlijk altijd met één constante: de nummer één.
Dit jaar had ik besloten om zelf ook eens een lijst in te sturen. Ik ging er bewust voor zitten om uit alle liedjes die er ooit zijn gemaakt uiteindelijk 35 te kiezen. Om mij te inspireren liet ik mij leiden door een lijst en ging ik nummer voor nummer langs. Je begrijpt, het werd een echte memory lane. Van mijn jonge jaren ging ik naar de tijd dat de kinderen klein waren, mijn middelbare schooltijd, het prille begin van de liefde, het afscheid van dierbaren. Alles kwam voorbij. En vooral: binnen no time had ik mijn top 35 bij elkaar én het besef dat er nog zóveel liedjes overbleven. Error. Ik liet de lijst liggen en ging in de dagen erna steeds weer toevoegen en verwijderen. Het werd een hele opgave, want kiezen voelde als onmogelijk. Mijn zoon had zijn lijst inmiddels allang ingestuurd. Hoe dan? Was hij dan zo overtuigd? Nee. Ook hij had, als hij er langer bij stil had gestaan, vast ook een andere lijst kunnen maken. Maar dat deed hij niet. En misschien zit daar precies de kern: accepteren dat iets een momentopname is. Dat het goed is zoals het is, op dát moment. Want aan het eind van het liedje had ik mijn lijstje heel erg overdacht, maar niet ingestuurd…
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen bij het verduurzamen van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Het is de kunst van durven stilstaan in het nu. Niet steeds terugkijken en ook niet voortdurend vooruitlopen. Niet stilstaan bij de liedjes die er niet zijn, maar bij die er wél zijn. Juist in een tijd waarin de lat steeds hoger lijkt te liggen — in wat we moeten, laten en bereiken — wordt dat steeds lastiger. Hoe doen we dat dan? De Italianen hebben daar een prachtig begrip voor: il dolce far niente. Oftewel: het zoete nietsdoen. Echt even helemaal niets. Leven in het moment, zonder het meteen te willen invullen of verbeteren. Niet bedenken of het anders had gemoeten, maar het nemen zoals het is. Het afgelopen jaar kende voor ons veel mijlpalen: 20 jaar ZwembadBranche, de 10e editie van het congres en van de beursdag, en het passeren van de 100 edities van ons magazine. Bijzondere momenten, en tegelijkertijd gaat het leven ‘gewoon’ door en is ook 2025 voorbijgevlogen. De komende dagen nemen wij dan ook bewust de tijd om te vertragen. Om samen te zijn met onze dierbaren. Even niets te hoeven. Even te genieten van il dolce far niente. In het nieuwe jaar staan we weer met frisse energie klaar voor alles wat komt.
Voor nu wensen we je warme, fijne feestdagen toe. Dagen met aandacht, bezinning en ruimte voor het moment zelf. En alvast een gelukkig, gezond en bijzonder mooi 2026.
advertentie
