23 april ZwembadBranche Dag Belgie

Thuis zonder werk: hoe zit dat nu met plus- en verlofuren?

De harde lockdown betekent voor de derde keer dit jaar een sluiting van de zwembaden en zwemscholen. De impact is groot. Thuiswerken is voor de meesten geen optie en dus zitten veel medewerkers nu weer thuis zonder werk. Uren kunnen niet worden gemaakt en wanneer en of deze weer kunnen worden ingehaald is ook onzeker. Om de uren toch rond te krijgen, kunnen de plus- en verlofuren worden ingezet. Mag je dat vragen van werknemers of is deze coronacrisis een ondernemersrisico? Wij vroegen Carissa van Nijnatten-Eversdijk van de ondernemingsraad Optisport en Hanan Yagoubi van FNV Zwembaden hoe zij daar nu mee omgaan.

‘Zonder werk, maar niet zonder loon’

Voor de zwembaden van Optisport geldt dat alleen medewerkers voor onderhoud en schoonmaak naar het zwembad mogen komen. Alle andere medewerkers zitten nu dus zonder werk, maar Carissa van Nijnatten-Eversdijk (OR Optisport) geeft aan gelukkig niet zonder loon. “Onze medewerkers hebben de garantie gekregen dat de lonen worden doorbetaald gedurende deze harde lockdown.” Maar de derde sluiting dit jaar valt bij alle collega’s wel zwaar. “Per medewerker wordt 1 op 1 gekeken wat deze sluiting voor hen betekent door samen met de eigen locatiemanager hierover in overleg te gaan. Niet elke situatie is hetzelfde, dit kan natuurlijk per medewerker verschillen. In dit gesprek wordt er ook gekeken hoe je als medewerker het bedrijf kunt helpen, door het inzetten van plusuren of het inzetten van je verlof tijdens deze sluiting.” Carissa realiseert zich heel goed wat de impact is van de coronacrisis op de medewerkers. “De lockdowns en beperkingen waarbinnen men moest werken, trekken een wissel op mensen. Als het werk een belangrijk onderdeel is van je leven, is het nu een groot gemis. Daarnaast merk je dat het steeds lastiger wordt om te dealen met de onzekerheid over wanneer we weer open mogen, maar ook wanneer het eindelijk weer eens ‘normaal’ wordt.” Daarentegen ziet Carissa ook dat het zware tijden zijn voor de werkgevers. “Een zwembad kost nou eenmaal veel geld, ook als het dicht is gaan de hoge vaste lasten grotendeels door. Ondanks de tegemoetkomingen in lonen en vaste lasten, leggen de zwembaden er nu geld op toe. Belangrijkste voor nu is daarom dat wij met elkaar ervoor zorgen dat er na deze coronacrisis nog werk is voor alle 2.500 medewerkers.”


Ben jij op zoek naar een leverancier voor zwemlesmaterialen? 👉 Klik hier.



Lees ook: Eenzaam in coronatijd: ‘Let een beetje op elkaar’

‘Coronacrisis is ondernemersrisico’

De FNV heeft het standpunt dat de coronacrisis wettelijk valt onder het ondernemersrisico en dat de gevolgen nu niet op de werknemer afgewenteld mogen worden. Hanan Yagoubi (FNV Zwembaden) is dan ook van mening dat het ongevraagd en verplicht inleveren van plus- of vakantie uren niet is toegestaan. “Nu de zwembaden weer hun deuren moeten sluiten, komt heel logisch ook de vraag weer op wat er moet worden gedaan met de contracturen. Werkgevers zullen vragen aan hun werknemers om hun plus- en verlofuren in te leveren. Maar wat ons betreft is dat absoluut een no-go. Een lockdown is geen vakantie, daarnaast ben je ook niet vrijgesteld van werk.” Hanan kan zich ook heel goed voorstellen dat werkgevers opperen aan hun medewerkers om vervangende werkzaamheden te doen. “Vervangende werkzaamheden zoeken mag nu zeker, maar ook alleen in onderling overleg en in lijn met de aard van de werkzaamheden die iemand kan en wil uitvoeren. Natuurlijk kun je als werknemer ook zelf met een voorstel komen zoals een online scholing. Maar onder geen beding kan de werkgever zonder toestemming aan de vakantiedagen of plusuren van de werknemer komen, ook niet via een ondernemingsraad. We willen daarom echt benadrukken dat dit in strijd is met de cao. Natuurlijk kun je wel samen een goed gesprek voeren en zo ook gezamenlijk tot oplossingen komen. Maar wat wij vooral willen voorkomen, is dat een ondernemingsraad nu ergens mee instemt wat niet conform de cao is en ook zeker niet in het belang van de medewerkers. Natuurlijk moeten wij samen als werkgever en werknemer door deze zware tijden heen, maar de rekening mag niet komen te liggen op het bordje van de werknemer.”