Enkele maanden geleden is mijn eerste kleinkind geboren. Een geweldige gebeurtenis die meteen heeft geleid tot een verandering in mijn winkelgedrag. Jarenlang heb ik geen noodzaak gehad om de afdeling met babykleding op te zoeken, maar dat is nu wel even anders. Het is erg verleidelijk om nog even dat éne hemdje of broekje te kopen!
Snuffelend in de rekken valt het mij op dat er een kledinglijn is waarbij op alle truitjes en broekjes het woord Stoer! of het woord Lief! staat geprint. En de kleurtjes laten aan duidelijkheid niets te wensen over: de jongens gaan in de kleertjes met de print Stoer! en voor de meisjes zijn er roze en witte truitjes die vooral Lief! zijn. Zo, dat zet je wel even aan het denken: jongens zijn stoer en meisjes zijn lief…? Is dat wat wij verwachten van ons kleine grut? Moet het een stoere vent zijn of een lieve meid? En als het dan net even anders is? In mijn zwemlessen zie ik regelmatig heel stoere meiden die dan ook nog lief zijn. En ook zie ik heel lieve ventjes die echt (nog) niet stoer zijn. En dat wil ik ook graag zo houden. Ik laat de stoere meiden vooral de dingen doen die hen uitdagen: kun je verder, hoger, dieper? Met een salto het water in? Vooral doen! Ik vertrouw erop dat ze het zo goed beheersen en dat er niets fout zal gaan. En de kereltjes die meer lief dan stoer zijn, houd ik bij me in de buurt. Zodat ik ze wat extra kan helpen en ondersteunen om al die spannende dingen toch mee te doen. Alleen vraag ik me nu af of ze na afloop van de les wel het goede truitje aantrekken?
Wanneer die kleuters opgroeien tot pubers wordt de invloed van school en de vriendengroep steeds bepalender voor het gedrag dat wordt vertoond. Als moeder van drie zonen herinner ik me van die tijd vooral de grote stapels boterhammen, de overal rondslingerende tassen en jassen en het vele sporten. Hun aanwezigheid was altijd luidruchtig en op alle gebieden werden wedstrijdjes met elkaar bevochten. Er waren wel eens woorden, maar een korte stoeipartij klaarde altijd snel en blijvend de lucht. Van vriendinnen heb ik wel eens de indruk gekregen dat dochters op een andere wijze puberen.
Inmiddels zijn mijn pubers van toen volwassen geworden en werkzaam in het familie bedrijf waarin een team van zo’n 35 lesgevers zwemlessen verzorgt voor kleuters. In dat team is een aardige balans in het aantal heren en dames. Niet in elk zwembad is dat zo. Net als op de basisschool is het percentage vrouwelijke lesgevers meestal hoger dan het aantal mannen dat voor de groep staat. Onderzoek op basisscholen heeft aangetoond dat dit niet altijd wenselijk is. Blijkbaar worden jongens te veel geremd in hun, van nature, wat meer luidruchtig en onstuimig gedrag door juffen die dit bestempelen als druk en ongecontroleerd.
Rondkijkend in onze zwembaden zie ik inderdaad dat de meesters hun lessen op een wat andere wijze inrichten dan hun vrouwelijke collega’s. Over het algemeen zie ik wat vaker spelletjes met een wedstrijdelement en worden de kinderen wat luidruchtiger aangespoord, veelal vergezeld van de nodige grapjes. Kinderen die roepen naar elkaar, kinderen die elkaar nat spetteren en kinderen die snel afgeleid zijn, worden wat minder snel tot de orde geroepen. Het zingen van liedjes hoor ik echter beduidend minder dan in de lessen van de juffen. Die weten daar juist vaak de aandacht mee te vangen, om zo kinderen te verleiden tot het uitvoeren van allerlei oefeningetjes. Ook de juffen vinden spelletjes tijdens de lessen leuk, maar zij kiezen meestal niet voor wedstrijdjes.
Toch zijn er ook genoeg momenten waarop ik zie dat stoere meesters hun lieve kant laten zien en een kind begripvol troosten of aanmoedigen. En ik zie lieve juffen die spannende momenten doorbreken met een stoer voorbeeld of een goede grap. En dat is denk ik waar het om draait: meester is niet alleen maar Stoer! en juf is niet alleen maar Lief! Waar het vooral om gaat is dat een lesgever goed aanvoelt wat kinderen op dát moment nodig hebben om met plezier te leren zwemmen. En vanuit dat invoelend vermogen daarop afstemmen en zodoende zorgen voor een optimale begeleiding van alle lieve, stoere jongens en meisjes.
Moet ík alleen nog een keuze maken als ik een truitje wil kopen voor mijn kleinkind. Want ‘Stoer!’ is wel een heel groot woord voor zo’n kleine hummel en ‘Lief! past wel heel goed bij de gulle lach die ik steeds krijg. Toch maar roze dan?
Claartje Driessen
Wil je reageren op de column van Claartje, mail naar: claartje@drie-essen.nl