Je hebt de zwemles goed voorbereid, weet precies wat je gaat doen en waarom. Maar als het zover is, luistert de één niet, wil de ander steeds naar de wc en is de volgende alleen maar aan het kijken waar zijn ouders zijn. Geen enkele les gaat precies volgens ‘het boekje’. Wat doe jij als het anders loopt? Op Famme las ik een een blog over veel gemaakte ‘opvoedfouten’, valkuilen waar iedereen zich wel eens schuldig aan maakt. Ook voor de zwemles interessante materie.
Geen grenzen stellen
Grenzen stellen komt in de opvoedboeken vaak aan bod, maar het schijnt één van de grootste worstelingen te zijn. Terwijl grenzen stellen kinderen juist het gevoel geeft gewaardeerd te worden en het biedt ze veiligheid. Het stellen van grenzen is dus juist goed. Er hoeven ook niet heel veel regels te zijn, focus op de grote lijnen en houd rekening met de leeftijd van het kind.
Geen consequenties verbinden aan gedrag
Consequenties verbinden aan gedrag blijkt ook vaak een lastige. Naast het sturen van het gedrag met regels en beperkingen, is het ook zaak dat je woord houdt. Er komt geheid een moment dat een kind regels gaat testen om te zien hoe serieus je bent in het stellen van die grenzen. Het komt er dan op aan dat je duidelijk aangeeft wat de gevolgen hiervan zijn en, indien nodig, ook de daad bij het woord voegt .
Continu toegeven
Natuurlijk is het soms ook lastig om consequent te zijn. Maar zodra kinderen weten dat je snel bent ‘om te praten’, is de kans groot dat hier ook misbruik van wordt gemaakt. Met nadelige gevolgen voor de autoriteit. Nu klinkt dit heel zwaar, maar voor de rust in een groep is het wel fijn als de kinderen weten waar ze aan toe zijn. Hierbij helt het dan zeker niet als je steeds toegeeft.
Lees ook: Toshiro Kanamori: als één kind niet gelukkig is, is niemand gelukkig
Vergelijken en bekritiseren
Deze is in theorie heel duidelijk, maar blijkt in de praktijk toch best wel lastig. ‘Pietje is wel stil als ik praat.’ ‘Sarah let wel op en weet wat ze moet doen.’ Negatieve vergelijkingen en publiekelijk iemand te kijken zetten, is een absolute no-go. Kinderen voelen zich hierdoor vaak verraden en vernederd en het kan zelfs de ontwikkeling van een kind tegengaan. Beter is het om de sterke kanten en kwaliteiten te benadrukken, dat geeft zelfvertrouwen. Wil je kinderen toch even aanspreken op het gedrag, neem ze dan even apart en doe dit dan nooit in de vorm van een vergelijking.
Niet genoeg luisteren
Als zweminstructeur kun je de neiging hebben veel te willen vertellen, leren, uitleggen. Maar eigenlijk moet je vooral ook goed luisteren. Zelfs al bij heel jonge kinderen. Natuurlijk moet je het een en ander uitleggen, maar als het een kind niet lukt is het veel effectiever om eerst naar het kind te luisteren. Waarom lukt het niet, waar zit het kind mee en zijn er dingen die hij of zij -eventueel met behulp van jou- zou kunnen oplossen? Daarnaast leer je zo ook het kind beter de gevoelens en emoties van het kind kennen.