We herkennen het allemaal: een ontroostbaar kind tijdens de zwemles. Misschien omdat het niet door het gat durft, bang is om in het diepe te springen. Of het komt door iets buiten de zwemles om, een kind heeft net zijn of haar opa verloren. Om beter om te kunnen gaan met het verdriet van een kind in jouw zwemles las ik laatst op Famme een interessante blog over kinderverdriet. Want hoewel net als bij volwassenen het verdriet bij kinderen een ontlading is, een emotionele teleurstelling als wensen en verwachtingen niet uitkomen, zijn er toch wel degelijk verschillen en dus is het belangrijk om je goed in te leven in het kind.
Huilen als taal
Huilen is voor een kind een manier van communiceren. Als ze nog niet kunnen praten maar ook als ze beginnen met praten. De woordenschat van een peuter is nog onvoldoende om hun gevoelens van verdriet te beschrijven. Voor kinderen tot een jaar of 4/5 is verdriet hetzelfde als huilen. Dat er áchter het huilen een gevoel schuilgaat, snappen ze vaak niet. Het helpt daarom enorm om het verdriet te benoemen ‘Ik snap best dat je het heel jammer vindt dat het niet lukte om door het gat te zwemmen’, dan dat je vraagt hoe een kind zich voelt.
Jantje huilt, Jantje lacht
Vooral bij jonge kinderen zijn emoties vaak zwart-wit: je bent óf vrolijk óf verdrietig en die twee volgen elkaar snel op. Kinderen kunnen nog niet goed relativeren. Ze hebben nog geen strategie om met hun verdriet om te gaan. Een 5-jarig kind dat huilt omdat het niet lukt om een zwemslag te beheersen, kan nog niet tegen zichzelf zeggen: ‘Jammer, maar na wat meer oefenen gaat het vast beter’. Troosten met ‘het komt wel goed’ heeft dan niet zo veel zin. Je moet een kind duidelijk maken dat het best wel even kwaad of verdrietig mag zijn om iets of een situatie.
Lees ook: Twee keer NEE is JA
Goed troosten
Omdat kleuters nog niet altijd de woorden en relativerende gedachten tot hun beschikking hebben, zoeken ze andere manieren om met hun verdriet om te gaan. Kinderen tussen 1 en 3 zoeken in hun verdriet vaak extra bescherming. Vanaf een jaar of 6 wordt de leefwereld van kinderen groter. Ze hebben een eigen leven met vriendjes en begrijpen beter wat er om hen heen gebeurt. Maar tot ze een jaar of 9 zijn, hebben ze nog niet altijd de vaardigheden om daarmee om te gaan. Dat maakt kinderen in die leeftijd extra kwetsbaar. Tot een jaar of 9 zoeken ze daarom altijd naar volwassenen in de buurt om hen te troosten. Tijdens de zwemles speelt een zweminstructeur hierin dus een belangrijke rol. Als kinderen ouder zijn, zoeken ze meer troost bij leeftijdgenootjes.
advertentie
