De mensen in de vitale sector zijn ontzettende dappere strijders. Alle lof die zij nu krijgen is volledig verdiend. Zij tonen liefde voor hun vak & voor mensen. Hopelijk blijven wij nog ver na het corona tijdperk hen liefde geven voor hun inzet. De mensen uit het onderwijs zijn compleet geswitcht van offline naar online lesgeven. Ik heb 20 jaar op een MBO/ROC school gewerkt en weet wat dit vergt. Complimenten voor deze groep. De kenniswerker probeert zijn gezin te structureren, de kinderen te onderwijzen (lees: te vermaken…), het huishouden te runnen met de partner of alleen. Dit alles gecombineerd met thuiswerken. Ook een hele knappe prestatie.
Wat doen zij eigenlijk?
De zwemonderwijzers… Wat doen zij eigenlijk? Veel zwemonderwijzers zijn naar huis gestuurd en zitten thuis. Alleen zij zijn niet gemaakt om stil te zitten, ze willen het liefst aan de badrand staan. Maar er wordt geen lesgegeven, de zwembaden zijn gesloten. Sommige baden halen het onderhoud naar voren. Achterstallige administratie wordt ingehaald en al die plannen die er waren, maar nooit op papier werden uitgewerkt, krijgen nu handen en voeten. Af en toe zijn mensen aan het werk om schoon te maken, wel natuurlijk met de anderhalve meter afstand (als het zwembad opengaat, kan het bijna weer opnieuw). Wat gaan zwemonderwijzers met hun tijd doen? Kunnen zij kinderen leren zwemmen middels droogzwemoefeningen? Over de vruchtbaarheid hiervan zijn de meningen verdeeld. Velen zien er geen meerwaarde in. Ik denk ook dat het erg lastig is. Het verschil tussen zwemmen en droogzwemoefeningen is misschien wel vergelijkbaar met het verschil tussen fietsen en autorijden. Maar kinderen kunnen zich wel degelijk voorbereiden op de zwemles, in een volgende column kom ik daar graag op terug.
Ben jij op zoek naar een leverancier die kan helpen bij de bouw of renovatie van jouw zwembad of zwemschool? 👉 Klik hier.
Gemis
Hoe wordt de tijd ingevuld voor zwemonderwijzers? Zij missen het contact met de kinderen en denken veel na over hun vak. Zijn allerlei nieuwe plannetjes aan het maken en lesideeën aan het uitwerken. Vorige week sprak ik een zwemonderwijzer uit Amsterdam, die haar gedachten graag wil delen en wil verspreiden. Lesgeven is een ontzettend pittig beroep en soms vergeten wij door de drukte waarom wij ooit begonnen zijn met lesgeven. Herken je dat? Die lesgever merkte, door alles wat ze miste, waarom zij ooit voor het vak koos.
- De grapjes van de kinderen
- Zelf je eigen lessen mogen bedenken
- Spanning wegnemen bij bange kindjes
- Sparren met collega’s
- De lach wanneer iets lukt
- De ouders die vol trots naar hun kind kijken
Mooie ‘lesgeef momenten’
De corona crisis laat haar liefde voor het lesgeven weer opbloeien. Ik merk zelf ook dat ik aan mooie ‘lesgeef momenten’ terugdenk. Dit is geen gedachte die de situatie bagatelliseert. Deze corona tijd is verschrikkelijk, ieder wordt in zijn omgeving zowel in werk als privé geraakt. Dit merk ik ook. Het werk ligt grotendeels stil, mijn moeder werd ernstig ziek en ik mocht haar niet bezoeken. Ontzettend moeilijk. Maar ook verkeren organisaties in financieel zwaar weer. Hopelijk is jouw organisatie sterk genoeg om dit te overleven. Ik vraag me af wat er over een jaar veranderd is. Zal er een andere mindset heersen? Wat gaan wij meenemen van deze periode? Ik hoop dat we na de coronacrisis niet teruggaan naar dezelfde waan van de dag. Daarom sluit ik af met één wapenkreet waar ik straks aan herinnerd wil worden: de liefde voor mijn vak & mensen.
Deze column is geschreven door Leone Hamaker en verscheen eerder in ZwembadBranche #73